6ήμερο ταξιδάκι στο Λονδίνο - εντυπώσεις - πρόγραμμα

1^η ημέρα

Πετάγαμε 6.30 το πρωί από Ελ.Βε. για αεροδρόμιο Stansted μέσω Ryanair. 

(Προσωπική άποψη για Ryanair: Πρώτη φορά πετάξαμε με Low cost αεροπορική και η εμπειρία μας ήταν συνολικά θα έλεγα θετική. Ναι μεν δε σου δίνουν νερό ούτε καν καραμέλα, ναι μεν οι θέσεις είναι λίιιιγο πιο στενές από τις άλλες αεροπορικές, ναι μεν προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξύγκι (βλέπε κρυφές χρεώσεις) αλλά για 150 ευρώ λιγότερο που στοίχιζε χοντρικά το άτομο + μια βαλίτσα 15κιλη το κάθε άτομο,σε σχέση με την Aegean τη συγκεκριμένη περίοδο και εφόσον έχεις διαβάσει καλά τους όρους της και τους τηρήσεις, είναι μια χαρά. Και ας είχε 40 λεπτά καθυστέρηση και κατά την αναχώρηση και κατά την άφιξή μας, πράγμα που δε μας κακοφάνηκε γιατί δεν είχαμε ανταπόκριση.

Είχαμε αποφασίσει να βγάλουμε τελικά την 7day travelcard , από σταθμό της National Railways, με την οποία είχες απεριόριστες διαδρομές σε ζώνη 1+2 με οποιοδήποτε ΜΜΜ ενώ συνδυάζεις την προσφορά 2 for 1 σε διάσημα αξιοθέατα και το 2^ο άτομο, εφόσον και αυτό τέτοια κάρτα ή έστω εισιτήριο του τρένου (national railways) μπαίνει δωρεάν (ενδεικτικά London eye, μανταμ Τισό, Tower Bridge, Tower of London κ.α.).

Το διαμέρισμα το είχαμε κλείσει μέσω Airbnb. Είχα διαβάσει πολλές εμπειρίες από ξενοδοχεία με χώρους ανύπαρκτους και με πολύ τσιμπημένες τιμές και έτσι αποφασίσαμε να κλείσουμε μέσω Airbnb και τελικά ήταν πολύ καλή εμπειρία. Έχει επιλογές για όλα τα γούστα και όλα τα βαλάντια. Συνολικά μας κόστιζε για 5 βράδια- 6 ημέρες 487 ευρώ, δηλ. κάτι λιγότερο από 100 ευρώ/ημέρα. Δεν ήταν κανένα τεράστιο αλλά είχαμε ελευθερία κινήσεων, δικό μας μπάνιο, κουζίνα, τηλεόραση, wifi και γενικά άνεση στο να κυκλοφορήσεις. Βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Brixton, προς Stockwell μεριά. Δε το λες δίπλα στο κέντρο αλλά βόλευαν τα ΜΜΜ, οπότε ήμασταν οκ. Τελικά και από εκεί μείναμε ευχαριστημένοι. Ήσυχη γειτονιά και γενικά ασφαλής, στο σημείο εκείνο τουλάχιστον, διότι το Brixton γενικά φημίζεται για την μικροεγκληματικότητά του.

Φαγητό: Όπως οι περισσότεροι που πάνε στο Λονδίνο, δε μείναμε καθόλου ευχαριστημένοι από το φαγητό. Δεν υπάρχει στην ουσία αγγλική κουζίνα, πέρα από το κλασσικό και υπερεκτιμημένο fish and chips και τελικά καταλήγεις να τρως είτε από φαστ φουντ είτε από πολυπολιτισμική κουζίνα. Εμείς, ενώ είχα σημειώσει κάποια καλά εστιατόρια για να φάμε, είτε έπεφταν μακριά, είτε στη πορεία δε μας άρεσαν οπότε δε τα επισκεφτήκαμε, είτε παραήταν ακριβά για τα γούστα μας, οπότε τη βγάλαμε με χαζομάρες. Πραγματικά μου έλειψε η κουζίνα μας!!Οπότε νύξη για εστιατόρια δε θα κάνω γιατί πολύ απλά δε βρήκαμε κάποιο που να μας συνεπάρει. Το μόνο που μας άρεσε ήταν μια αλυσίδα με ασιατικό φαγητό, wasabi λεγόταν που υπήρχαν καταστήματά του παντού στη πόλη).

   Φτάνουμε περίπου 8.30 στο αεροδρόμιο στο Λονδίνο. Έχουμε ήδη κλείσει τα εισιτήριά μας με το τρένο του Stansted Express το οποίο αν και τσιμπημένο- σε σχέση με τους λοιπούς τρόπους μεταφοράς- βλέπε national express και λοιπά λεωφορεία-, μας βγήκε περίπου πήγαινε- ελα τα 2 άτομα 60 ευρώ=48 λίρες και αποδείχτηκε η καλύτερη λύση. Σε λιγότερο από μια ώρα –χωρίς να αγχώνεσαι για τη κίνηση στους δρόμους κ.α.- βρίσκεσαι σε κεντρικό σταθμό του λονδίνου – London Liverpool Station, από όπου μπορείς να κυκλοφορήσεις ανετότατα με μετρό. Έχει τρένα κάθε τέταρτο κατά βάση ενώ δε χρειάζεται να κλείσεις εκ των προτέρων συγκεκριμένο δρομολόγιο, αρκεί να βάλεις την ημερομηνία που θα ταξιδέψεις, ενώ η επιστροφή είναι ανοικτή (εάν επιλέξεις με επιστροφή εισιτήριο). Έχει δε free wifi, αρκεί να κάνεις εγγραφή στο σαιτ τους (εμείς βέβαια δε το χρησιμοποιήσαμε).

   Φτάνοντας στο London Liverpool station τα χάσαμε διότι πρέπει να είναι από τους μεγαλύτερους σταθμούς τρένων και μετρό. Αχανές και με πολύ κίνηση. Δυσκολευτήκαμε λίγο να βρούμε τα εκδοτήρια γιατί υπάρχουν κάτι αυτόματοι πωλητές καρτών αλλά δε θα είχαμε με αυτόν τον τρόπο την παραπάνω προσφορά. Τελικά έπρεπε να περιμένουμε σε ένα χώρο που έγραφε εισιτήρια τρένων και είχε γκισέδες με υπαλλήλους.

Με το που αφήσαμε τα πράγματά μας στο διαμέρισμα, ώσπου να συγκροτηθούμε είχε ήδη φτάσει 12 η ώρα. Συνεπώς είπαμε για 1^η ημέρα να δοκιμάσουμε να βολτάρουμε σε PIcadilly Circus- Leicester Sq. –Trafalgar Sq.- Covent Garden – Regent Str – Oxford Street με τυχαία σειρά. Είχε πάρα πολύ κόσμο, Κυριακή και τα μαγαζιά μέχρι κάποια ώρα ήταν ανοιχτά ενώ υπήρχαν παντού πλανόδιοι καλλιτέχνες ο  καθένας με τη τρέλα του. Ωραία εμπειρία γενικά. Ήταν πολύ όμορφα και έτσι τελείωσε η 1^η μας ημέρα, με επιστροφή στο σπίτι.

2^η ημέρα

Ξυπνήσαμε πολύ νωρίς ένεκα αλλαγής ώρας και το σημερινό πρόγραμμά μας είχε Μανταμ Τισο αρχικά. Στάση Baker street. 9.30 ώρα άνοιγε, 9.25 ήμασταν εκεί και η ουρά ήδη έφτανε πολύ μακριά. Φάγαμε τρελή ξενέρα και αποφασίσαμε να έρθουμε άλλη μέρα στο Τισο. Αντ’ αυτού περάσαμε από την Baker Street και χαζέψαμε το μουσείο του Σερλοκ Χολμς. Μη φανταστείτε, δε μπήκαμε μέσα- είχε είσοδο και δεν θεωρώ ότι είχε κάτι να μας προσφέρει, αν και φανατικοί του είδους- αλλά έχει πλάκα το  όλο σκηνικό. Για να μπεις στο μουσείο περνάς από ένα μαγαζί με σουβενιρ, ε μπήκαμε κ εμείς σε αυτό και απλά χαζέψαμε γιατί ήταν όλα ακριβά και χαζομαρίτσες. Επίσης έξω απο την περιβόητη 221 Baker Street υπάρχει ένας δίμετρος κύριος που παριστάνει προφανώς τον Σερλοκ Χολμς και με τον οποίο μπορείς να φωτογραφηθείς δωρεάν, προτού μπεις στο μουσείο. Και εμείς το ίδιο κάναμε αλλά χωρίς να εισέλθουμε στο μουσείο.

Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε Βρετανικό Μουσείο. 

Στάση Russel square εάν θυμάμαι καλά και λίγο περπάτημα, σε ωραία και χλιδάτη όμως περιοχή. Το Βρετανικό απλά επιβλητικό και μόνο στην όψη του αλλά και μέσα το αίθριό του. Περάσαμε μόνο από τα ελληνικά εκθέματα και κυρίως από τα μάρμαρα του Παρθενώνα, τα οποία ήταν απλά συγκλονιστικά…η συγκίνηση έντονη και ένα μεγάλο γιατί…. Στη συνέχεια είδαμε τα αιγυπτιακά εκθέματα και κυρίως το χώρο που φυλλάσσονται οι μούμιες. Αξίζει οπωσδήποτε η επίσκεψη σε αυτές!ήταν τρομακτικές και ταυτόχρονα επιβλητικές!

Η βόλτα είχε επόμενη στάση την St Pauls (κόκκινη γραμμή) και να δούμε τον περιβόητο Άγιο Παύλο. Πραγματικά είναι εντυπωσιακός. Δε ξέρω εάν άξιζε η επίσκεψη στο εσωτερικό του αλλά εμείς τελικά δεν είχαμε όρεξη και δεν τον επισκεφθήκαμε. Εξωτερικά πάντως ήταν πανέμορφος. Στη συνέχεια περάσαμε προς τη μεριά του Τάμεση, για να περπατήσουμε στην διάσημη πεζογέφυρα Millenium Bridge. Ήταν όμορφη εμπειρία. Αρχικά το σχέδιό μας ήταν να περάσουμε από αυτή τη γέφυρα μέχρι το Tower Bridge, περπατώντας για βόλτα, που ξέρω ότι είναι μια πολύ όμορφη βόλτα, αλλά όταν φτάσαμε στην Milennium Bridge διαπιστώσαμε ότι οι αποστάσεις ήταν πάρα πολύ μεγάλες και το κουράγιο μας μηδεμινό, Άγιο Παύλο αφήστε δε που πεινούσαμε κιόλας.

Συνεπώς ξανά πίσω στον Άγιο Παύλο και περάσαμε από ένα εμπορικό κέντρο εκεί δίπλα και κάτσαμε για φαγητό. One New Change λεγόταν αυτό και υπάρχει σε αυτό από καταστήματα για αγορές έως και χλιδάτα εστιατόρια, ενώ οι περισσότεροι όροφοί του είναι πολυεθνικές εταιρίες με πολλούς πολλούς εργαζομένους. Εάν λοιπόν είστε στην περιοχή εκείνη, ψάξτε το και οπωσδήποτε μπείτε μέσα και πηγαίντε στον 6^ο όροφο αυτού. Είναι δωρεάν και υπάρχει μια πολύ καλή θέα του Αγίου Παύλου από ψηλά, γιατί στην ουσία βρίσκεται στη ταράτσα του εμπορικού αυτού κέντρου.

Μετά από σύντομη στάση για καύσιμα, πήραμε τη μαύρη γραμμή του μετρό και φτάσαμε Τοwer Bridge. 

Η διάσημη και πανέμορφη αυτή γέφυρα, σήμα κατατεθέν του Λονδίνου. Με την προσφορά 2 for 1 που είχαμε, μπήκαμε στην έκθεση της γέφυρας. Ήταν ευχάριστη εμπειρία. Έχεις τρομερή θέα από ψηλά περιμετρικά της περιοχής ενώ εάν σας αρέσουν τα ύψη, υπάρχει και ένα κομμάτι με διαφανή διάδρομο που από κάτω βλέπεις τη θάλασσα και τη γέφυρα. Γενικά μετά σου εξιστορούν και την ιστορία της γέφυρας και περιηγείσαι και στο «μηχανοστάσιο» αυτής της γέφυρας που είναι ενδιαφέρον, ειδικά εάν είστε φαν της Φυσικής και Μηχανικής.

Για το απόγευμα είχαμε αφήσει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας (είχαμε μια ώρα στη διάθεσή μας προτού κλείσει) και τη βόλτα στα διάσημα Harrods και στην Sloane Str.

 Το μουσείο Φυσικής Ιστορίας είχαμε σκοπό να το επισκεφθούμε στα πεταχτά, μόνο για να δούμε το τμήμα των δεινοσαύρων. Φτάσαμε στη στάση South Kensington (μπλε- κίτρινη- πράσινη γραμμή) και συναντήσαμε ένα υπέροχο γοτθικού στυλ κτίριο, τεράστιο… μπήκαμε μέσα δωρεάν και επειδή κάπου στη πορεία χαθήκαμε, καταλήξαμε να βλέπουμε το τμήμα των φυσικών φαινομένων, με ηφαίστεια, τσουναμι, σεισμούς και πολλά άλλη τμήματα του 1^ου και 2^ου ορόφου του. Πραγματικά όσα μπορέσαμε να δούμε εκείνη την ημέρα ήταν απλά φανταστικά. Ένα από τα καλύτερα και διαδραστικότερα μουσεία τα οποία έχουμε επισκεφθεί, το κατατάσσουμε αυτό το μουσείο.Ειδικά για παιδιά είναι απίστευτο, διότι υπάρχουν άπειρα πειράματα στα οποία τα παιδιά (και εμείς οι μεγάλοι) βάζαμε τη λογική και το μυαλό μας να δουλέψουν και αποδείκνυαν διάφορα φυσικά φαινόμενα, τα οποία στη συνέχεια αναλύονταν επεξηγηματικά. Μας άρεσε τόοσο πολύ που αποφασίσουμε να ξαναέρθουμε για να απολαύσουμε το υπόλοιπο τμήμα του κάποιο άλλο μεσημέρι. Τα πιο ωραία πάντως τμήματα κατά τη γνώμη μας βρίσκονταν  στον πρώτο και δεύτερο όροφο. Στο ισόγειο, πέρα από τους δεινόσαυρους που είναι εντυπωσιακοί, ενδιαφέροντα είναι τα τμήματα της βιολογίας και της ανθρώπινης εξέλιξης.

Επόμενη στάση στα Harrod’s. Περπατήσαμε από το South Kensington μέχρι Knightsbridge στην «ακριβή» λεωφόρο Brompton, όπου και προς το τέλος της βρισκόταν το διάσημο πολυκατάστημα. Περιττό να αναφέρω ότι σε αυτό υπήρχαν από delicatessen και γλυκά, εστιατόρια μέχρι πανάκριβες μάρκες που απευθύνονται σε άλλου είδους κοινό. Πολλοί άραβες μέσα αλλά και αρκετοί τουρίστες, Μην διστάσετε να περπατήσετε στο ισόγειό του και όπου αλλού θέλετε (ίσως και ο 2^ος όροφος θα σας ενδιέφερε που έχει τις γνωστές τσαντούλες Harrods και διάφορα άλλα σουβενίρ σε νορμαλ σχετικά τιμές).

Τέλος, εάν είστε ξεθεωμένοι όπως εμείς, μετά από τόοοσο περπάτημα, δίπλα στα Harrod’s βρίσκεται η στάση Knightsbridge, από όπου μπορείτε να πάρετε τη μπλε γραμμή του μετρό.

3^η ημέρα

Η ημέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στο Big Ben- Κοινοβούλιο και στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. 

Πήραμε το μετρό μέχρι τη στάση Westminster (κίτρινη- πράσινη γραμμή) και βγήκαμε δίπλα από το Big Ben. Θεόψηλος, πανέμορφος, δε τον χόρταινες!!βγάλαμε τις πρώτες φωτογραφίες μαζί του και κατευθυνθήκαμε προς τα ανάκτορα του Μπακιγχαμ, περνώντας από την οδό Birdcage Walk προς τα εκεί, με δεξιά μας το πάρκο St Jame’s. Η παρέλαση της βασιλικής φρουράς ήταν το γεγονός της ημέρα που θέλαμε να παρακολουθήσουμε. Γίνεται μπροστά από το ανάκτορο κάθε σχεδόν ημέρα (ελέγξτε πρώτα τις ημέρες παρέλασης) στις 11.30 το πρωί. Για να προλάβεις καλή θέση θέλει να πας περίπου μια ώρα πριν. Εμείς πήγαμε μιάμισι ώρα πριν και διαπιστώσαμε ότι είχαν αρχίσει χαλαρά και μαζευόταν κόσμος για το γεγονός. Πιάσαμε καλή θέση στη πλατεία ψηλά και περιμέναμε… ήταν κουραστική η τόση αναμονή, ειδικά την ημέρα αυτή, που το κρύο σε περόνιαζε. Τελοσπάντων, για να μη πολυλογώ, η πολυπόθητη αυτή ώρα έφτασε και ξεκίνησε. Κόσμος πολύς, αλλά συνολική εμπειρία μέτρια. Η παρέλαση περνάει μπροστά από το δρόμο και το άγαλμα της πλατείας, αλλά το όλο τελετουργικό γίνεται εντός του σιδερένιου φράχτη, οπότε για να τη δεις και να ακούς τη μουσική καθαρά πρέπει να είσαι κρεμασμένος από τα κάγκελα του ανακτόρου. Ωραία η παρέλαση αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο και κυρίως όχι το τόσο στήσιμο για λίγες στιγμές που τις βλέπεις μέσα από τα κάγκελα. Φύγαμε προς το τέλος, προτού τελειώσει, μας κούρασε.. Το μόνο εντυπωσιακό είναι η παρέλαση με τους φρουρούς με τα άλογα.

Σειρά είχε το πάρκο St Jame’s με τα σκιουράκια του. Κρύο πολύ αλλά η βόλτα βόλτα. Απολαυστική! Είδαμε πελεκάνους, διαφόρων ειδών πάπιες, χήνες, κύκνους και μερικά σκιουράκια πολύ εξοικειωμένα με ανθρώπους!!

είχε πολύ πλάκα και ήταν πολύ όμορφη η βλάστηση.

Η ημέρα συνεχίστηκε με πέρασμα από Camden lock market και την ομώνυμη στάση του (μαύρη γραμμή). Είναι μια υπαίθρια (και μη) αγορά τροφίμων και παντών ειδών (από βιβλία μέχρι ρούχα και σουβενιρ) τεράστια αγορά, η οποία συνδυάζει τη βόλτα με το φαγητό. Υπάρχουν άπειρα υπαίθρια (και μη) street food μαγαζιά, από όπου μπορείς να φας ότι περνάει από το μυαλό σου. Από μακαρόνια έως σουβλάκι. Το όλο σκηνικό παραπέμπει σε Μοναστηράκι μεριά στο πενταπλάσιο όμως. Εμείς πόση ώρα τριγυρνάγαμε στην αγορά και δεν πρέπει να την είδαμε ολόκληρη… έχει τη πλάκα της αλλά δε μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Κυκλοφορεί όλο νέος κόσμος πάντως, οπότε εάν είστε σε φοιτητική φάση αξίζει η βόλτα από εκεί.

Η συνέχεια στο Hyde Park και στους – εντός αυτού- κήπους και ανάκτορο του Kensington. Στάση Hyde park corner (μπλε γραμμή). Η ημέρα ήταν σχετικά ηλιόλουστη οπότε απολαύσαμε τη βόλτα μας στο τεράστιο αυτό πάρκο. Ήταν υπέροχα! Δεν μπορείς να διανοηθείς ότι σε μια πόλη 21 εκατομμυρίων κατοίκων υπάρχει ένα τέτοιο ειδυλλιακό μέρος! Ανάθεμα στην Αθήνα… πράσινο παντού, λίμνες, σεβασμός, ποδήλατα, λουλούδια, τεράστια δέντρα, παιδάκια και άλλα πολλά!

Στο ανάκτορο του Κενσινγκτον δεν είχαμε σκοπό να μπούμε αλλά περπατήσαμε σε κάτι ολάνθιστους κήπους δίπλα σε αυτό, απλά πανέμορφους!!κάντε το και εσείς εάν πάτε άνοιξη ή καλοκαίρι. Περπατήσαμε κάθετα το Πάρκο και βγήκαμε στη περιοχή του Κένσιγκτον, μια ακριβή και χλιδάτη περιοχή.

Στο κλείσιμο της ημέρας, είπαμε να πάρουμε λίγη μυρωδιά και από Notting Hill. Σταματήσαμε στο Notting Hill Gate (πράσινη, κίτρινη και κόκκινη γραμμή) και περιπλανηθήκαμε άσκοπα στα χλιδάτες στενάρες του γιατί στενάκια δε τα αποκαλείς. Εκεί βρίσκεται και η αγορά του Portobello, αλλά εμείς δεν την είχαμε προλάβει ανοικτή, αν και απότι είδαμε δε χάσαμε και κάτι, ψιλοαδιάφορη αγορά.

4^η ημέρα

Ήρθε η ώρα για το Μανταμ Τισσό!!πιάσαμε θέση στις 9.30 στην ουρά που είχε στηθεί απέξω (μη ξεχνάτε πως το εισιτήριο είναι σχεδόν 40 λίρες ενώ υπάρχει η προσφορά με 2 for 1 tickets). Ήμασταν αποφασισμένοι να περιμένουμε όσο χρειαστεί ώσπου να μπούμε. Τελικά παρόλο που η ουρά ήταν μεγάλη μπήκαμε μέσα μετά από μισή ώρα ακριβώς, not bad. Τα λόγια είναι περιττά, έχει απίστευτη πλάκα, προετοιμαστείτε για καμιά 200αριά φωτογραφίες να βγάλετε,φορτίστε κάμερες και κινητά τηλέφωνα. Μετά τα περιβόητα κέρινα ομοιώματα (μερικά από τα οποία ήταν τέλεια ενώ άλλα δεν ήταν τόσο πετυχημένα) υπάρχει ένα τραινάκι που σε πάει μια μίνι βόλτα στην «ιστορία» της Αγγλίας (ενδιαφέρον αρκετά θα έλεγα πως ήταν), ακολουθεί μια 4D εμπειρία  με κάτι παιδικούς ήρωες (το οποίο είχε πολύ πλάκα) και για τέλος υπάρχει ειδικό αφιέρωμα στο Star wars.

Για φαγητό πεταχτήκαμε στη Chinatown, ένα τετράγωνο κλειστό γεμάτο κινέζικα εστιατόρια,

δίπλα ακριβώς από την Leicester Sq.

Λίγο πολύ όλοι τα ίδια έχουν σε μπουφέδες, στους οποίους τρως όσο θες με μια συγκεκριμένη τιμή. Σε ένα που φάγαμε εμείς αδιάφορο τελείως το φαγητό. Μόνο και μόνο όμως μια βόλτα στα γύρω στενά μη τη χάσετε!

Ακολούθησε η 2^η επίσκεψή μας στο νότιο Κενσιγκτον και συγκεκριμένα στο μουσείο Φυσικής Ιστορίας, το οποίο μπορούμε να πούμε ότι το γυρίσαμε ολόκληρο!στο ισόγειο μερικά εκθέματα είναι λίγο βαρετά αλλά για όλα τα υπόλοιπα δείτε την παραπάνω αναλυτική περιγραφή μου.

Και για κλείσιμο της ημέρας το πρόγραμμα περιελάμβανε βόλτα στο Greenwitch, μια περιοχή παραέξω από το city του Λονδίνου. Τρόποι για να πας υπάρχουν πολλοί, από καραβάκι μέχρι μετρό και λεωφορείο. Εμείς κάναμε κάτι συνδυαστικό, πήραμε το μετρό μέχρι Tower Hill (κίτρινη- πράσινη γραμμή), περπατήσαμε 2 λεπτά έως ότου φτάσουμε στο Tower Gateway και από εκεί πήραμε το DLR, ένα έξυπνο «ελαφρύ» μετρό, όπως αποκαλείται, χωρίς οδηγό και φτάσαμε μέχρι τη στάση Cutty Shark,στην αποβάθρα δηλαδή του Γκρινουιτς. Σαν εμπειρία το DLR ήταν ωραία- νιώθεις περίεργα να είσαι στο πρώτο βαγόνι και να μην υπάρχει οδηγός!!- αλλά ακόμα πιο ωραία είναι η όλη διαδρομή γιατί σε περνάει από την περιοχή του Λονδίνου γεμάτη με γυάλινους εμπορικούς ουρανοξύστες γεμάτους γραφεία και γιάνκηδες.

Είχαμε φτάσει σχετικά αργά οπότε δε μπήκαμε σε κάποιο από τα μουσεία που υπάρχουν εκεί. Παρόλα αυτά περπατήσαμε κατά μήκος του Τάμεση και μετά ξεκινήσαμε την ανηφορική μας πορεία προς το λόφο του Γκρινουιτς. Δεν ήταν μακριά, έμπαινες από το πάρκο Γκρινουιτς και έφτανε ψηλά στο λόφο του, δίπλα στο αστεροσκοπείο Γκρινουιτς και το πλανητάριο. Εκεί η θέα προς τους απέναντι ουρανοξύστες σε αποζημιώνει απλά… μαγευτική!!! Κάντε το κατά την ώρα της δύσης και θα με θυμηθείτε!! Έτσι το κάναμε εμείς και το απολαύσαμε. Γενικά μια βόλτα στη γύρω περιοχή αξίζει, είναι πολύ ευχάριστη και έχει και πράγματα να δεις.

5^η ημέρα

Η ημέρα ήταν αφιερωμένη στη βόλτα μας σε Big Ben- Kοινοβούλιο- Αββαείο Westminster. (στάση Westminster).Στο  αββαείο μπήκαμε κιόλας. Είσοδος 20 λίρες και έχει προσφορά 2 for 1 με την travelcard. Ακουστικά στην ελληνική δεν υπάρχουν και λίγο με αυτό ξινίσαμε. Με βαριά καρδιά τελικά πήραμε την ακουστική ξενάγηση στα αγγλικά και περιηγηθήκαμε στο ναό. Είναι εντυπωσιακός αρκετά, θεωρώ ότι αξίζει η είσοδος σε αυτό. Μη περιμένετε να δείτε κάτι το αξιοπερίεργο, αλλά γενικά σαν εμπειρία ήταν όμορφη και ο ναός είναι επιβλητικός. Γενικότερα είχε χρησιμοποιηθεί αρκετά και σαν μαυσωλείο. Υπάρχουν παντού τάφοι βασιλειάδων! 

Στη συνέχεια βολτάραμε σε Trafalgar Sq., Regent Str., Oxford Street και για το απόγευμα είχαμε αφήσει τα δωράκια στους δικούς μας και το πέρασμα από το περιβόητο και πάφθηνο μαγαζί Primark. Είχα διαβάσει γιαυτό διάφορες εμπειρίες, θετικές και αρκετά αρνητικές. Τελικά το επισκεφτήκαμε και εμείς και σηκώσαμε αρκετά πραγματάκια. Έχει λίγο από όλα κατά βάση όμως ανδρική- γυναικεία και παιδική μόδα σε πολύ χαμηλές τιμές. Δε ξέρω όσα αγοράσαμε εάν θα κρατήσουν αλλά σε κάθε περίπτωση το να αγοράσεις ένα παιδικό μπλουζάκι σε μια χαρά ποιότητα με 1.40 λίρες, δηλ. ούτε 2 ευρώ δε νομίζω ότι δε το λες ευκαιρία… αντίστοιχα και σε γυναικεία και ανδρικά. Οπότε όσοι πιστοί περάστε οπωσδήποτε από αυτό το μαγαζί!!!

6^η ημέρα

Η τελευταία και κουτσουρεμένη μας ημέρα - γιατί κατά τις 3 θα φεύγαμε, πετάγαμε 6.20 το απόγευμα από το ίδιο αεροδρόμιο-. Είχαμε δει τα βασικότερα αξιοθέατα οπότε αποφασίσαμε να πάρουμε μια τελευταία μυρωδιά από κεντρικό Λονδίνο. Προς Soho μεριά και Leicester sq. χωρίς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Και το Soho τελικά ήταν μια όμορφη εμπειρία και στη γύρα μας εντοπίσαμε την Rupert Street στην οποία είχε ένα απίστευτο street food απο όλο τον κόσμο. Από Παεγια μέχρι λουκάνικο είχε ότι λαχταρήσει ο νους σου και είχε πολύ κίνηση άρα όλα θα ήταν φρέσκα. 

Street food όμως με καμία σχέση- κατά τη γνώμη μου – με το περιβόητο Camden που ανέφερα παραπάνω, που έμοιαζε με φοιτητοκατάσταση και χυμαδιό, ενώ σε κυνήγαγαν για να δοκιμάσεις τα πιάτα τους, πράγμα που με εκνευρίζει προσωπικά. Ενώ στο Soho ήταν όλα φρεσκότατα και οι πωλητές δεν ασχολούνταν μαζί σου γιατί είχε  και πολύ κίνηση και ήταν άλλης φιλοσοφίας το street food. Εμείς το πετύχαμε πρωι, δε γνωρίζω εάν λειτουργεί όλη την ημέρα. Ψάξτε το!!

Συνολική εμπειρία από Λονδίνο:

• Πραγματικά τεράστια πόλη, μητρόπολη κόσμου στην κυριολεξία. Ο καιρός μας τα χάλασε πολύ, όχι από άποψη βροχής, αν και αυτές δεν ήταν ότι έλειψαν, απλά είχε πάρα πολύ κρύο για τέλος Απριλίου. Το περιμέναμε μεν, αλλά όχι και σε τέτοια μορφή! Να φανταστείτε την μια ημέρα- που όλως τυχαίως είχαμε ντυθεί και πιο ελαφριά γιατί είχε βγάλει ήλιο το πρωί- χιόνισε κιόλας ελαφρά για λίγο και είχε τη χαμηλότερη θερμοκρασία περίπου 2 βαθμούς Κελσίου!!

• Είναι όμως πανάθεμά την όμορφη πόλη γενικά. Όχι όμως ότι είπα ΟΥΑΟΥ, όπως πολλοί φίλοι μου είχαν πει. Θεωρώ ότι θα μου αρέσει περισσότερο το Παρίσι (Θάνο ακούυυς?)

• Το μετρό της αχανές, αλλά σε πάει παντού στην πόλη, αλλά δεν εξυπηρετεί καθόλου τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες ή… τους κουρασμένους ταξιδιώτες, διότι έχει παντού σκαλιά και οι συνδέσεις μεταξύ των γραμμών είναι δαιδαλώδεις…κατάλληλες για θρίλερ!!

• Πολύ ακριβή πόλη γενικά. Σε εστιατόρια δε πλήρωνες κάτω από 30 ευρώ, εκτός και εάν έτρωγες σε φαστφουντάδικο. Το σουπερ μάρκετ δε μου φάνηκε τόσο ακριβό βέβαια, τουλάχιστον από όσα αγοράσαμε, σε σχέση με Ελλάδα.

• Από άποψη καθαριότητας δε μπορώ να πω ότι εξεπλάγην. Σε κάποιες καλές περιοχές δεν έβλεπες ίχνος σκουπιδιού κάτω, στις πιο υποβαθμισμένες περιοχές όπως επίσης και στο κέντρο υπήρχαν κατά τόπους σκουπιδάκια, αλλά όχι σε υπερβολικό βαθμό.

• Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι εντοπίσαμε 3-4 φορές να περνάνε με κόκκινο τα φανάρια οι οδηγοί αυτοκινήτων, όπως επίσης και πολλούς πεζούς να περνάνε με κόκκινο τα φανάρια των πεζών.. πράγμα που δε το περίμενα.

• Γενικά όμως επικρατεί πανζουλισμός, είναι τεράστια πόλη, με πάρα πολλούς κατοίκους και γρήγορα περπατάνε, γρήγορα πίνουν καφέ, γρήγορα τρώνε, πράγμα κουραστικό…

• Αν θα μπορούσα να μείνω? Δεν νομίζω… κυρίως λόγω καιρού –από τη μια στιγμή στην άλλη χάλαγε και με μιζέριαζε- αλλά και λόγω ταχύτατων ρυθμών ζωής. Για περαιτέρω σπουδές ή για κάποια χρόνια για εργασία ναι δε θα έλεγα όχι, αλλά για μια ζωή όχι κατηγορηματικά. Δεν είναι η πόλη που θα με συνέπαιρνε. Να μου πεις η Αθήνα είναι??? ΄Άλλου παπά ευαγγέλιο αυτό…