Οικογενειακές διακοπές στην Άνδρο

 

Άνδρος… το πανέμορφο αυτό νησί μας χάρισε απλόχερα ονειρεμένες διακοπές. Είναι το 2^ο μεγαλύτερο σε έκταση νησί στις Κυκλάδες και ίσως το πιο πράσινο από όλα. Συνδυάζει αρμονικά μαγευτικές παραλίες, φύση, εξερεύνηση, βουνά , ποτάμια και πολιτισμό.Οικονομικές σχετικά διακοπές, αφενός μιας και τα ακτοπλοϊκά είναι φθηνά σε σχέση με άλλα κυκλαδίτικα και μακρινότερα νησιά, αφετέρου επειδή το νησί δεν είναι ιδιαίτερα τουριστικά αξιοποιημένο. Χρειάζεται είτε 1 ώρα με το γρήγορο καράβι, ειτε 2 ώρες με το αργό για να φθάσεις στο Γαύριο, το λιμάνι της Άνδρου.

 

Πολλοί μας έλεγαν ότι το νησί είναι μεγάλο, ότι έχει πάρα πολύ άερα, ότι δεν ενδείκνυται για παιδιά κλπ κλπ. Εμείς καταλήξαμε στα εξής:

Ευχαριστηθήκαμε στο έπακρο το νησί. Οι παραλίες του ως επί το πλείστον είναι μαγευτικοί κολπίσκοι, απάνεμοι , με ψιλή χρυσαφένια άμμο και ρηχά νερά. Μείναμε στον Άγιο Πέτρο, 5 λεπτά έξω από το λιμάνι του Γαυρίου και είχαμε δίπλα μας τις ομορφότερες παραλίες του νησιού:

Χρυσή ακτή: η μικρότερη αλλά η πιο όμορφη κατ’ εμάς παραλία της περιοχής. Πολύ ψιλή άμμος και ρηχά υπέροχα νερά. 

Δε φυσάει σχεδόν ποτέ και υπάρχει οργανωμένο beach bar αλλά και χώρος για να στήσετε τη δική σας ομπρέλα.

Κυπρί: Μεγάλη παραλία, ψιλή άμμος, οργανωμένο beach Bar αλλά και ελεύθερος χώρος για να στήσετε τη δική σας σκηνή. Υπάρχει και μαγαζί για να κάνετε τη διαμονή σας ακόμη πιο περιπετειώδη: water sports, surf Κλπ.

Άγιος  Πέτρος: Η μεγαλύτερη παραλία της περιοχής. Πολλά Beach bar στη σειρά, χώρος για ελεύθερους κατασκηνωτές , ψιλή άμμος και ρηχά νερά.

Άγιος Κυπριανός: γραφικό τοπίο με εκκλησάκι στο πάνω μέρος της παραλίας αλλά η πιο αδιάφορη παραλία της περιοχής. Έχει χοντρά βότσαλα και βράχια σε ορισμένα σημεία καθώς μπαίνεις στα θάλασσα ενώ η παραλία είναι πολύ μικρή.

Μπατσί:  ίσως το τουριστικότερο μέρος όλης της Άνδρου. Πολλά μαγαζιά για φαγητό για ποτό, για αγορές, γεμάτο καταλύματα. Η παραλία του Μπατσίου, με ψιλή άμμο, είναι σχεδόν γεμάτη από ξαπλώστρες  με όλων των ειδών τις τιμές και όλων των ειδών τις παροχές. Και αυτή η παραλία είναι αποκομμένη από τον υπερβολικό αέρα που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Άνδρο, αφού το Μπατσί είναι χτισμένο σε έναν άλλο κόλπο από τους πολλούς της περιοχής.

 

Σχεδόν όλες τις ημέρες που μείναμε είχε αεράκι, το μόνο πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε ήταν ορισμένες ημέρες με πολύ παραπάνω αέρα,  όταν δημιουργούνταν αμμοθύελλα και μας ενοχλούσε. Και πάλι όμως επειδή οι εν λόγω παραλίες είναι μεγάλες, βρίσκεις τη λύση, ή τουλάχιστον τη βρήκαμε εμείς: πας στην άκρη των παραλιών και εκεί δε σε ενοχλεί τόσο η αιωρούμενη άμμος. Κύμα δε δημιουργείται επειδή ακριβώς είναι μικροί κολπίσκοι.

Μακρινές παραλίες που επισκεφθήκαμε έχοντας ως βάση μας τον Άγιο Πέτρο:

 Φελλός : τεράστιος κόλπος με άμμο και βότσαλο ανά διαστήματα, εντελώς ανοργάνωτη.

Ζόρκος (ή Ζόργκος):  η καλύτερη κατ’ εμάς παραλία της Άνδρου, με απίθανα χρώματα και μοναδικό τοπίο. Η εν λόγω παραλία  έχει βότσαλο μετρίου μεγέθους, είναι μισή οργανωμένη και η άλλη μισή ανοργάνωτη. Στα τελευταία της χιλιόμετρα, έχει 10 λεπτά χωματόδρομο βατό. Επειδή ανήκει στις βορειοανατολικές παραλίες του νησιού, καλό είναι να ρωτήσετε τους ντόπιους για το εάν την πιάνει ο αέρας. Σημειωτέον, το ιντερνετ είναι πολύ φτωχό στη συγκεκριμένη παραλία ενώ βαθαίνει απότομα.

Βιτάλι: πανέμορφη παραλία με βότσαλο στη βορειοανατολική πλευρά του νησιού, μισή οργανωμένη μισή ανοργάνωτη. Βαθαίνει απότομα. Και αυτή έχει 10 λεπτά βατού σχετικά χωματόδρομου ενώ υπάρχει ταβέρνα στην οποία μπορείς να φας πλησίον της παραλίας. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε την σπηλιά- παραλία στην αριστερή πλευρά της παραλίας για να βγάλετε μοναδικές φωτογραφίες.Και σε αυτή την περίπτωση ρωτήστε τους ντόπιους για τον αέρα.

Χώρα της Άνδρου: ωραία για βόλτα στα γραφικά της σοκάκια, επίσκεψη στο μνημείο του αφανούς ναύτη και επισκόπηση της όμορφης θέας που προσφέρει το σημείο. Κατά τη βόλτα σας, αγοράζετε παραδοσιακές πάστες Άνδρου, αμυγδαλωτά Άνδρου και γλυκά του κουταλιού. Απέχει από το λιμάνι του Γαυρίου γύρω στα 45-50 λεπτά με νορμαλ οδήγηση σε καλό σχετικά δρόμο, με απίστευτη θέα στο γαλάζιο του Αιγαίου. Κατά τη διαδρομή σας προς τη Χώρα μπορείτε να κάνετε στάση στο σπήλαιο Φόρος στο χωριό Αλαδινού. Εμείς δεν καταφέραμε να πάμε, αν και το θέλαμε πολύ. Παρέχεται με πολύ μικρό αντίτιμο ξενάγηση στο σπήλαιο αυτό κατόπιν επικοινωνίας με τα τηλέφωνά τους. Σημειωτέον, από ότι μας ενημέρωσαν, για να φτάσεις στο σπήλαιο περπατάς μια διαδρομή περίπου 400 μέτρων ανηφορικού χωματόδρομου.

Στάση και στις Μένητες, ένα ορεινό χωριό λίγο πριν τη χώρα της Άνδρου, προκειμένου να απολαύσετε τη δροσιά και τα τρεχούμενα νερά και ίσως και ένα καφέ ή φαγητό στα συγκεκριμένα ταβερνάκια- καφετέρια της περιοχής.

 

Για τους λάτρεις της εξερεύνησης στη φύση, υπάρχουν οργανωμένα γκρουπ με εκδρομές σε περιοχές που είναι δύσκολα προσβάσιμες με αμάξι, όπως στα Άχλα. Η παραλία εκεί (δεν πήγαμε τελικά) είναι ανοργάνωτη και έχει αρκετό χωματόδρομο (μας είπαν ότι είναι γύρω στα 20 ίσως και παραπάνω λεπτά), ενώ εάν θέλεις μπορείς να πάρεις το καράβι από τη χώρα και να μεταβείς εύκολα σε αυτή. Πρέπει όμως να είναι μοναδικής ομορφιάς το τοπίο, αφού δίπλα από την παραλία υπάρχει ρυάκι που πέφτει στη θάλασσα και άπλετη φύση στο βουνό από πίσω.

Αυτά από την υπέροχη Άνδρο. Τα παιδιά ευχαριστήθηκαν παιχνίδι στην παραλία, αναζήτηση σκουλικιών στην άμμο, μπάνια σε πεντακάθαρες παραλίες και θάλασσες, μόλις με μια ώρα απόσταση απο Αθήνα, ενώ εμάς το μάτι χόρτασε το απέραντο Αιγαίο και το κυκλαδίτικο μοναδικό τοπίο της περιοχής. 

Εις το επανιδείν Αρχόντισσα του Αιγαίου!

 

 Οικογενειακές διακοπές στην Κυλλήνη 

Απο πέρσυ μας είχε μείνει απωθημένο ο προορισμός Κυλλήνη, που φάνταζε στα μάτια μας σαν το απόλυτο τουριστικό θέρετρο! Τελικά καμία σχέση με ότι φανταζόμασταν. Τελευταία στιγμή βρήκαμε να μείνουμε σε ένα υπέροχο στούντιο λίγο έξω απο την Κυλλήνη. Γεμίσαμε βαλίτσες, φορτώσαμε και βουρ στο ψητό!

Και ξεκινώ με τα βασικα: Η απόσταση είναι περίπου 3.30 ώρες και κάτι από Αθήνα. Η διαδρομή μέχρι την Πάτρα φεύγει για πλάκα με τη νέα Εθνική. Από εκεί και πέρα μπαίνεις στην Ε.Ο. Πατρών - Πύργου που είναι σαν την παλιά Ε.Ο. Κορίνθου - Πατρών. Μια ελαφριά κίνηση, προσπεράσεις στο αντίθετο ρεύμα, φανάρια σε διασταυρώσεις κλπ. 

Η Κυλλήνη φάνταζε στα μάτια μας σαν το απόλυτο τουριστικό θέρετρο!Μόνο αυτό δεν ήταν τελικά. Αν εξαιρέσει κανείς τα μεγάλα ξενοδοχεία της περιοχής (Grecotel, Robinson, Olympia Golden beach spa) η περιοχή δεν είναι καθόλου τουριστικά ανεπτυγμένη. Λίγα ταβερνάκια στη μέση του πουθενά, μερικές καντίνες που προσφέρουν ξαπλώστρες και καφέ, απέραντες αμμουδερές παραλίες για να χορτάσει το μάτι και παιχνίδι το παιδί, ρηχές (αλλά όχι βρώμικες) και ζεστές θάλασσες. Μας έκανε φοβερή όμως εντύπωση γενικά, το γεγονός ότι οι περισσότερες παραλίες (τουλάχιστον στα Λουτρά Κυλλήνης και στη Χρυσή Ακτή, Γλύφα), ήθελαν λίγο περπάτημα για να φτάσεις.

Στα απαραίτητα πράγματα που πρέπει να προμηθευτείτε και λόγω του ότι η περιοχή δεν είναι ανεπτυγμένη τουριστικά, είναι οπωσδήποτε ομπρέλα, ξαπλώστρα, ψάθα κλπ. συμπράγκαλα, εκτός αν αποφασίσετε να πηγαίνετε στις καντίνες της περιοχής που προσφέρουν και ξαπλώστρα. 

Εάν αντιλήφθηκα καλά, οι δύο τεράστιες παραλίες στην ουσία είναι μια συνεχόμενη ακτογραμμή, η οποία κάνει μια γωνία. 

Η καλύτερα για εμάς παραλία ήταν στα Λουτρά Κυλλήνης, δίπλα από τη ξενοδοχειακή μονάδα Grecotel. Περνάς τον αρχαιολογικό χώρο των Λουτρών Κυλλήνης, τη ξενοδοχειακή μονάδα και ο δρόμος καταλήγει σε ένα αδιέξοδο.Υπάρχουν μερικά σημεία πρόσβασης (στο τέλος του δρόμου αλλά και στη μέση, θα δείτε εκεί όπου παρκάρουν πολλά αμάξια), αλλά περπατάτε περίπου 5 λεπτά για να φτάσετε στην απίθανη παραλία της. Όταν πήγαμε εμείς, υπήρχε μια είσοδος που είχε καφετέρια και ντουζιέρα, που ανήκε στο Grecotel. Βέβαια η είσοδος δε φαίνεται. 

Εάν πάτε εκεί να συνδυάσετε εκδρομή πριν ή μετά το μπάνιο με λασπόλουτρο στα ιαματικά λουτρά της. Εκεί σοτν αρχαιολογικό χώρο του οποίου η είσοδος είναι δωρεάν, θα βρείτε αρκετό κόσμο που απολαμβάνει τις θεραπευτικές ιδιότητες της θειούχας λάσπης που αναδύεται από τα εγκατα της γης. Το απλώνετε πάνω σας, περιμένετε να στεγνώσει (ένας ντόπιος μας είπε ότι θέλει να περιμένεις μια ώρα για να δράσει) και μετά πλένεστε στο θειούχο νερό που αναβλύζει απο σωλήνες φυσικά. Την τελευταία μας ημέρα το δοκιμάσαμε και εμείς και ο Φώτης. Προσοχή: έχετε υπόψη σας ότι η θειούχος λάσπη μυρίζει πολύ άσχημα και ακόμα και αν τριφτείτε με γυαλόχαρτο για μια ακόμη ημέρα μετά θα μυρίζετε κάπως έτσι... Βέβαια η επιδερμίδα μας μετά ήταν βελούδινη!

Επόμενη στάση Χρυσή Ακτή Κάστρου (Golden beach).

Η Χρυσή Ακτή είναι η παραλία του ορεινού χωριού Κάστρο. Στην ουσία η παραλία Χρυσή Ακτή ενώνεται με τα Λουτρά Κυλλήνης, εάν περπατήσετε νότια την παραλία, θα βρεθείτε σε μια γωνία που καταλήγει στα Λουτρά Κυλλήνης. Η παραλία της Χρυσής Ακτής είναι τεράστια και έ΄χει αρκετές μικρές καντίνες με ξαπλώστρες. Με το που φτάσεις στην παραλία, βλέπεις περιφραγμένο μπροστά σου το ξενοδοχείο Robinson και έχεις 2 επιλογές:  είτε να στρίψεις αριστερά και να καταλήξεις σε 2 καντίνες και απέραντη ελύεθερη παραλία για μπάνιο, είτε να στρίψεις δεξιά και να καταλήξεις σε πιο μικρή παραλία, η οποία επίσης έχει πολλέ ςμικρές καντίνες και πολλά καταλύματα για διαμονή, αλλά και το camping Melissas. Εμείς προτιμούσαμε το απόγευμα να πηγαίνουμε αριστερά του ξενοδοχείου Robinson, στο τμήμα της ελεύθερης παραλίας. Ήταν απλά υπέροχα. Ο Φώτης ξετρελάθηκε με τους φυσικούς αμμόλοφους που είχαν δημιουργηθεί στο τέλος της παραλίας. 

Γλύφα Ηλείας

Η περιοχή Γλύφα είναι ενα χωριό της Ηλείας, το οποίο καταλήγι στην παραλία της. Και αυτή είναι πολύ όμορφη παραλία (για τα δικά μου δεδομένα, όχι τόσο όμορφη όσο οι άλλες δύο), απέραντη εξίσου με πολύ ψιλή άμμο και ήρεμα κατά βάση νερά και ένα υπέροχο πευκοδάσος απο πίσω της. Στην άκρη της, έχει ενα beach bar με ξαπλώστρες, μουσική και ποτό-καφέ. Το αρνητικό αυτής της παραλίας είναι ότι ενώ είναι απέραντη, η είσοδος σε αυτή είναι μόνο μια, αφού το υπόλοιπο μέρος της είναι περιφραγμένο, αναγκαστικά δηλαδή περνάς το μπιτσόμπαρο και αν θέλεις ιδιωτικότητα, περπατάς για αρκετή ώρα μέχρι να κάτσεις κάπου πιο ήσυχα. 

Θίνες Βαρθολομιού

Η παραλία Θίνες, είναι η συνέχεια της παραλίας της Γλύφας, μόνο που δεν έχει αυτή την ψιλή ξανθιά άμμο, αλλά κατά βάση έχει χαλίκι και πέτρες. Βρίσκεται ακριβώς μετά το Βαρθολομιό, μιας κωμόπολης που μπορείς να βρεις τα πάντα, απο εστιατόρια, καφέ, τράπεζες αι σούπερ μα΄ρκετ.Και αυτή είναι τεράστια και έχει και κάποια μέτρια τουριστική ανάπτυξη. Μας την πρότειναν οι ντόπιοι, στην περίπτωση που στις άλλες παραλίες είχε κύμα και πράγματι όταν πήγαμε εμείς, ενώ στις άλλες φυσούσε, η θάλασσα αυτής ήταν λάδι.

Ανάληψη

Μια όχι τόσο γνωστή παραλία, ανάμεσα στην Κυλλήνη και το χωριό Κάστρο είναι αυτή της Ανάληψης. Δεν είναι μεγάλη αλλά είναι ωραία και γραφική, μόνο που έχει μεγάλες πέτρες. Μας είπαν οτι ιδανικά είναι να την πετύχουμε με θάλασσα λάδι ώστε να απολάυσουμε τον υπέροχο βυθό της. Εμείς όταν πήγαμε είχε κύμα μπόλικο, εξου και η φωτογραφία.

Αρκούδι Ηλείας

Το κοντινότερο χωριό στα Λουτρά Κυλλήνης είναι το Αρκούδι, το μόνο τουριστικό μέρος που συναντήσαμε, εκτός της Κουρούτας. Δεν είναι μεγάλο χωριό, μια πλατεία έχει με μερικά μαγαζάκια και κάποια εστιατόρια και μια μικρή παραλία- κόλπο, η οποία είναι γεμάτη ξαπλώστρες.Σα μέρος ήταν όμορφο, αλλά προσωπικά - μετά παο προτροπή ντόπιων- αποφύγαμε να κάνουμε μπάνιο εκεί, επειδή μας φάνηκε πολύ κλειστός κόλπος που θεωρητικά θα βρώμιζε εύκολα. Αφήστε που οι τουρίστες ήταν στην κυριολεξία ο ένας πάνω στον άλλο. Πάντως, αν και δεντο δοκιμάσαμε, θεωρώ ότι θα άξιζε να κάτσουμε για ποτό ή καφέ είτε το πρωί είτε στο ηλιοβασίλεμα. 

Κουρούτα Ηλείας

Η πιο μακρινή παραλία που επισκεφθήκαμε, γύρω στα 40 λεπτά απο την Κυλλήνη. Φουλ τουριστική, με μια τεράστια αμμουδερή- χαλικώδη παραλία, η οποία όμως κατά τα 3/4 της ήταν καλυμμένη με ξαπλώστρες. Φαντάζομαι οτι η κουρούτα για τους ντόπιους και τους νέους θα είναι κάτι σαν τη Μύκονο της περιοχής. Μας κακοφάνηκε αυτή η υπερβολή των μαγαζιών να κολλήσουν σε κάθε γωνία ξαπλώστρες, αλλά εμείς κινηθήκαμε προς τα άκρα της παραλίας, που ευτυχώς για εμάς, είχε μερικά κενά σημεία. Δεν τρελάθηκε, παρόλο που η παραλία ήταν πολύ μεγάλη, με χάλασε αυτή η υπερπληθώρα μαγαζιών και ξαπλώστρας και μουσικής. Πάντως, υπάρχουν και ντουζιέρες, εάν αποφασίσετε να πάτε σε κοντινά σημεία αυτής.

Κυλλήνη

Την πρώτη ημέρα που φτάσαμε, επειδή ήμασταν κουρασμένοι, κάναμε μπάνιο στην Κυλλήνη, δίπλα απο το λιμάνι. Ενώ η αμμουδιά είναι καλή, δε θα το πρότεινα, αφενός μεν γιατι το λιμάνι ήταν ακριβώς δίπλα, αφετέρου γιατί κυκλοφορούσε κάθε καρυδιάς καρύδι και λίγο σιχαθήκαμε.

Για βόλτα, κατόπιν προτροπής του ιδιοκτήτη του δωματίου μας, επισκεφθήκαμε στη μοναδική βραδινή μας έξοδο την Ανδραβίδα. Οκ δεν είναι κάτι που πρέπει να επισκεφθείς οπωσδήποτε, αλλά ήταν όμορφα και ήσυχα. Ο Φώτης έκανε πατίνι στην κεντρική πλατεία του χωριού, που δίπλα της είχε ένα βυζαντινό ναό όμορφα φωτισμένο και φάγαμε σε μια ωραία πιτσαρία. 

Συνολική εμπειρία: Στην αρχή, για να είμαι ειλικρινής, δεν ενθουσιάστηκα. Ίσως περίμενα κάτι πιο γραφικό. Όμως, όσο περνούσαν οι ημέρες και γνωρίσαμε και τα Λουτρά Κυλλήνης και τη Χρυσή Ακτή, απολαύσαμε όσο δεν πήγαινε τις διακοπές μας. Κάναμε 2 μπάνια την ημέρα και το βράδυ πέφταμε λιώμα απο την κούραση και τις όμορφες εικόνες που είδαμε εκεί. Για οικογένεια το συνιστώ ανεπιφύλακτα, υπό την έννοια οτι οι παραλίες είναι ρηχές, ζεστές και με υπέροχη χρυσαφένια άμμο. Αυτό που θα άλλαζα, αν το ξέραμε νωρίτερα, ήταν να μείνουμε αντί για την Κυλλήνη, κάπου πιο κοντά στις παραλίες που μας άρεσαν, πχ. στο Κάστρο ή εκεί τριγύρω, ώστε να μην κάνουμε κάθε ημέρα εις διπλούν τόσα χιλιόμετρα (τα χιλιόμετρα δεν ήταν τόσα πολλά, αλλά επί τόσες μέρες και επί δυο φορές την ημέρα, ήταν κουραστικό).

Εκδρομή στην Αράχωβα με παιδί

Αποφασίσαμε να πάμε οι τρεις μας στην Αράχωβα! Αν εξαιρέσεις τις φορές που έχουμε πάει Λουτράκι και τη φορά που πήγαμε διακοπές στην Καλαμάτα, δεν είχαμε ταξιδέψει εκτός Αθηνών με το Φώτη και η επιθυμία μου είναι να τον κάνω ένα μικρό εξερευνητή και να αποκτήσουμε οι τρεις πολλές και όμορφες εμπειρίες για να έχουμε να θυμόμαστε μαζί του!

Ένας από τους κοντινούς προορισμούς, τον οποίο δεν είχαμε επισκεφθεί με το Θάνο ποτέ, ήταν η Αράχωβα. Έχοντας ακούσει διάφορα (η Μύκονος του χειμώνα, οτι το μέρος είναι πολύ inn κ.α.) αποφασίσαμε να το διαπιστώσουμε με τα μάτια μας. 

Το άγχος μου ήταν να διαμορφώσω το πρόγραμμα ώστε να μην ταλαιπωρήσω το Φώτη (σχεδόν 2 ετών), αλλά και να δούμε όσα περισσότερα πράγματα μπορούσαμε, στο μέτρο που αυτό ήταν εφικτό. Αποφασίσαμε να μείνουμε ένα βράδυ εκεί τελικά, Σάββατο βράδυ.

1η ημέρα: Ξεκινήσαμε Σάββατο πρωί κατά τις 9.30. Μέχρι την Αράχωβα (απο Αθήνα) η απόσταση είναι περίπου 2,5 ώρες. Το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής το κάνεις σε Εθνική Οδό και γενικά η διαδρομή δεν είναι δύσκολη, δεν έχει στροφές, ή άλλα επικίνδυνα σημεία. 

Το μόνο μελανό σημείο της υπόθεσης είναι τα διόδια που περνάς δύο φορές συνολικά και μου φάνηκαν αρκετά τσιμπημένα.

Πρώτη στάση το χιονοδρομικό κέντρο Παρνασσού. Περάσαμε μέσα απο την Αράχωβα, που εκ πρώτης όψης μας άρεσε πάρα πολύ. Η διαδρομή Αράχωβα- Χ.Κ. Παρνασσού είναι περίπου 30 λεπτά. Βέβαια αν βρεις κίνηση πάνω στο βουνό, όπως εμείς, ο χρόνος αυξάνεται αντίστοιχα. Καθ' όλη τη διαδρομή προς τον Παρνασσό το τοπίο είναι μαγευτικό: θεόρατα έλατα φορτωμένα με φρέσκο χιόνι. Φτάνοντας με χιονόπτωση και αρκετή ομίχλη, παρκάραμε, ντύσαμε με ισοθερμικά το Φώτη και ανεβήκαμε στο κτίριο που είναι τα λιφτ. Το κακό -αν μπορώ να το πω έτσι- είναι οτι για να πας στο σαλέ, θα πρέπει να πληρώσεις να μπεις σε τελεφερίκ, δεδομένου οτι το σαλέ, βρίσκεται όχι στη βάση του βουνού, εκεί που είναι το πάρκινγκ, αλλά κάπου ενδιάμεσα, ψηλότερα στο βουνό, η πρόσβαση στο οποίο γίνεται μόνο μέσω τελεφερίκ. 

Έτσι λοιπόν πληρώσαμε οι δύο ενήλικες απο 10 ευρώ ο καθένας και μπήκαμε στα λιφτ, που ομολογουμένως ήταν τελευταίας τεχνολογίας και το καλύτερο.. σφράγιζαν και έτσι δεν κρύωνες. Φτάνοντας στο σαλέ, αντικρύσαμε ένα θεόρατο τριώροφο κτίριο, φουλ στον κόσμο και με μουσική στα διαπασών. Γινόταν ένας χαμός, οι τιμές αντίστοιχα της καφετέριας είναι ....φαρμακείου, αλλά δε μετανιώσαμε που πήραμε το τελεφερικ για να φτάσουμε εκεί, αντιθέτως απολαύσαμε και οι τρεις αυτή την εμπειρία.

Παίξαμε με το χιόνι, περπατήσαμε στο χιόνι, κάτσαμε να ξεκουραστούμε στο σαλέ, μπήκαμε στα τελεφερικ.

Γενική εμπειρία πολύ θετική. Αν και στην αρχή ήμουν αρνητική για το τι θα κάνει ο Φώτης εκεί, τελικά το χιόνι το ευχαριστήθηκε πάρα πολύ.

Σημειωτέον, το Χ.Κ. Παρνασσού, είναι το μεγαλύτερο Χ.Κ. στην Ελλάδα, με περίπου 23 πίστες. Το τελεφερικ που πήραμε, ήταν ευρωπαϊκών προδιαγραφών, ενώ μου έκανε εντύπωση που υπήρχαν πολλοί ξένοι αθλητές σκι. Είχα την αίσθηση οτι βρισκόμουν στις Άλπεις, χαχα.

Επόμενη στάση στο Λιβάδι, για φαγητό. Κάτσαμε στην ταβέρνα ο Μπάμπης και η όλη εμπειρία ήταν πολύ θετική. Το σέρβις γρήγορο, ότι και αν παραγγείλαμε ήταν πολύ γευστικό, ενώ στο τέλος σε κερνάνε γλυκάκι και γιαούρτι. 

Και επιτέλους ήρθε η ώρα για την Αράχωβααααα:

είναι χτισμένη πάνω σε μια πλαγιά, χωρίς όμως να έχει θέα θάλασσα, είναι πολύ γραφική, όλα σχεδόν τα σπίτια πλήρως ανακαινισμένα και στο ύφος των παραδοσιακών πετρόχτιστων σπιτιών, ενώ έχει πολλές κοσμικές καφετέριες.

Γενικά, μας άρεσε πολύ η βόλτα στην Αράχωβα! 

Το κακό με την Αράχωβα είναι οτι μπορείς να παρκάρεις, είτε στην αρχή του χωριού είτε στο τέλος. 

Το μεγάλο μειον είναι ότι τα πεζοδρόμια είναι ανύπαρκτα, πόσο μάλλον για ένα καρότσι με παιδί μέσα. Ένας είναι ο κεντρικός δρόμος, απο τον οποίο περνούν όλα τα αμάξια και τα λεωφορεία που κατευθύνονται στον Παρνασσό, ενώ σε αυτόν υπάρχουν και όλες οι καφετέριες και όλα τα μαγαζιά με είδη σουβενίρ. Τα πεζοδρόμια είναι μικρά έως ανύπαρκτα με αποτέλεσμα σε μερικά σημεία να αναγκάζεσαι να βγεις στο δρόμο για να περάσεις. Γενικά δεν είναι kids friendly περιοχή. Για το λόγο αυτόν, κάναμε 2 φορές βόλτα στην Αράχωβα και δεν κάτσαμε σε κάποια καφετέρια, επειδή το παιδί δεν είχε χώρο ούτε να κινηθεί ούτε να παίξει, μπροστά στο δρόμο.

Η διαμονή στην Αράχωβα είναι αρκετά τσιμπημένη (κάτω απο 140 ευρώ εμείς δε βρήκαμε). Έτσι, αποφασίσαμε να μείνουμε στους Δελφούς, που είναι δεν είναι 10 λεπτά απο την Αράχωβα. Εκεί τα ξενοδοχεία παίζουν πάνω κάτω στη μισή τιμή απο τα καταλύματα στην Αράχωβα.

Αφού σχεδόν βράδιασε, αποφασίσαμε να επισκεφθούμε το ξενοδοχείο μας στους Δελφούς, ώστε να αφήσουμε τα συμπάγκαλα και να πάμε μια βόλτα στο χωριό αυτό. Το υπέροχο με τους Δελφούς είναι οτι είναι χτισμένη σε πλαγιά με θέα τον κόλπο της Ιτέας, επομένως σχεδόν όλα τα ξενοδοχεία της περιοχής απολάμβαναν εξαιρετικής θέας, όπως άλλωστε και το δικό μας.

Οι Δελφοί η αλήθεια είναι οτι ήταν εντελώς αδιάφορο μέρος, καθόλου γραφικοί και εντελώς τουριστικοί, ενώ υπάρχουν λίγα εστιατόρια και 3 μινι (πολύ μίνι όμως) μαρκετ. 

2η ημέρα: Η σημερινή ημέρα, για την ακρίβεια το σημερινό πρωινό, ήταν αφιερωμένο στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, λίγο παραέξω από την πόλη των Δελφών, στο δρόμο προς Αράχωβα. Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται σε μια πλαγιά. Καρότσι σε ορισμένα σημεία μπορεί να εξυπηρετήσει αλλά κατά τα άλλα δεν θα το πρότεινα διότι ο δρόμος είναι ανηφορικός, με σκαλιά στα περισσότερα σημεία με χαλίκια και σε ορισμένα σημεία και πλακόστρωτο.

Εμείς ξεκινήσαμε με Φώτη, ποδαράτα, πληρώσαμε το εισιτήριό μας (6 ευρώ το άτομο τους χειμερινούς μήνες) και ξεκινήσαμε την περιήγηση. Είχα λίγο αγωνία σε σχέση με το Φώτη και το κατά πόσο θα μπορούμε να απολαύσουμε τα αρχαία και να προσέχουμε παράλληλα το παιδί, αλλά τελικά, αν εξαιρέσουμε τις φορές που ο Φώτης ήταν αγκαλιά στον πατέρα του ή σε εμένα, καλά κύλησε το πρόγραμμα. Είχε πλάκα γιατί κάποια στιγμή ο Φώτης μάζευε τα χαλίκια από κάτω και τα απέθετε όπου έβρισκε (στα αρχαία δηλαδή).

Αναφορικά με το τι βλέπεις, να σημειώσω ότι σε όλα σχεδόν τα εκθέματα υπάρχουν πινακίδες που σε ενημερώνουν για το τι έχεις μπροστά σου, ορισμένες από τις οποίες είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσες, αλλά καλό θα είναι να έχεις προμηθευτεί είτε ένα οδηγό ή τουλάχιστον να έχεις ενημερωθεί για τα βασικά μνημεία που αξίζει πραγματικά να δεις εκεί.Πολύ χρήσιμες ήταν οι πληροφορίες από τη σελίδα της Wikipedia (λήμματα σχετικά Μαντείο των Δελφών , Πυθία). Αξίζει να διαβάσετε ειδικά για τη σπουδαιότητα του μαντείου των Δελφών εκείνη την εποχή (έρχονταν ηγεμόνες από όλο τον κόσμο) και για το τελετουργικό χρησμοδοσίας και μπορείτε και ειδικότερα να βάλετε και ως λήμματα τα ειδικότερα μνημεία που παρακολουθείτε εκείνη τη στιγμή πχ. ναός του Απόλλωνα, Κασταλία πηγή}. Τα άνοιγα εκείνη την ώρα και διάβαζα τα χρησιμότερα στο Θάνο. Αξίζει να δεις φυσικά το ναό του Απόλλωνα, το στάδιο, το θέατρο, τον τρίποδα των Πλαταιών (μια κυκλική χάλκινη στριφογυριστή στήλη, ύψους 7,5 μέτρων), τον ομφαλό της γης, το θησαυρό των Αθηναίων και την Κασταλία πηγή.

Η κασταλία πηγή βρίσκεται εκτός του περιφραγμένου αρχαιολογικού χώρου, λίγα μέτρα παρακάτω. Επίσης, κάτω από την πλαγιά, στο κάτω μέρος του δρόμου υπάρχουν επίσης κάτι άλλα αρχαία που μπορείς να επισκεφτείς, τα οποία όμως εμείς δεν είδαμε.

Συνεχίσαμε την περιήγηση στο μουσείο με το ίδιο εισιτήριο.

Το μουσείο είναι μικρό σε μέγεθος, καλοδιατηρημένο, με πολύ ενδιαφέροντα το άγαλμα του Ηνίοχου (κόκκινα μάτια είχε!), τη σφίγγα των ναξίων, τον ομφαλό και κάτι τεράστιους κούρους που υπήρχαν εκεί. Γενικά για τα προηγούμενα εκθέματα αξίζει η επίσκεψη στο μουσείο, από τη στιγμή που στην τιμή του εισιτηρίου, περιλαμβάνεται και η είσοδος σε αυτό.

Ολοκληρώνοντας επιτυχώς τη βόλτα μας στους Δελφούς, κάναμε μια τελευταία βόλτα στην Αράχωβα και πήραμε τον κατηφορικό δρόμο προς Αντίκυρα. Κάναμε μια στάση στο Δίστομο, θέλοντας να επισκεφτούμε το Μαυσωλείο, στην κορυφή ενός λόφου, εντός του χωριού, που βρίσκεται ένα μνημείο αφιερωμένο στους εκτελεσθέντες αθώους από τις ναζιστικές δυνάμεις το 1944. Απογοητεύτηκα λίγο γιατί εκτός του μνημείου στο οποίο αναγράφονταν τα ονόματα των πεσόντων (αντρών, γυναικών και παιδιών..) δεν υπήρχε κάτι άλλο να δούμε. Στο αντίστοιχο μνημείο στα Καλάβρυτα, υπάρχει μαγνητοφωνημένη κασέτα που περιγράφει τα τραγικά συμβάντα και είναι ανατριχιαστικό. Βέβαια, εντός του χωριού είδα ότι υπήρχε μουσείο ολοκαυτώματος, το οποίο όμως δεν καταφέραμε να επισκεφθούμε.

Συνεχίσαμε προς Αντίκυρα, την παραλιακή αυτή περιοχή για βόλτα και φαγητό.

Όμορφο μέρος, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, υποθέτω ότι το καλοκαίρι θα γεμίζει από κόσμο και θα είναι εντυπωσιακότερο. Φάγαμε θαλασσινά σε μια από τις ταβέρνες εκεί, χωρίς όμως να ενθουσιαστούμε, μάλιστα μας έκανε εντύπωση που εντός της ταβέρνας υπήρχαν καπνιστές, παρά την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος στους εσωτερικούς χώρους. Φύγαμε αργά το απόγευμα για Αθήνα, με το Φώτη να κοιμάται σχεδόν σε όλη τη διαδρομή, γεμάτοι όμορφες εικόνες και ακόμα ομορφότερες εμπειρίες στο ενεργητικό μας! Και στο επόμενο ταξίδι μας τα νεότερα!!!

9ος μήνας

Μπήκε ο Ιούνιος και μπήκα και εγώ στο μήνα μου που λένε!!Απο τη μια δεν μπορώ να το πιστέψω, απο την άλλη κουράστηκα και λίγο.

Απο συμπτώματα έχω τα εξής:
έχει επανέλθει η ρινίτιδα που είχα και στο 1ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, αλλά είναι πολύ κουραστική, δε με αφήνει να κοιμηθώ καλά. Κάνω πλύσεις με φυσιολογικό ορό, κοιμάμαι νορμάλ και μετά ξυπνάω πάλι με βουλωμένη τη μύτη...Γενικώς είναι ένα μαρτύριο γιατί μπορεί και εκεί που κάθομαι ξύπνια να με πιάσει και να μην μπορώ να αναπνεύσω καλά και με κουράζει. ελπίζω να φύγει μετά τη γέννα!!

Κούραση νιώθω ακόμα και ας παίρνω σίδηρο μπόλικο.

Γενικώς, έχω βαρύνει πολύ που λένε και δεν είμαι για πολλά πολλά. Περπατάω σαν κοτούλα, έχω πρηστεί στο πρόσωπο και όταν κουράζομαι ή έχει ζέστη πρήζομαι και στα πόδια φφφ.

Η δύσπνοια και η δυσκολία σοτ να μιλάω γρήγορα χωρίς να λαχανιάζω εμμένουν και δυσκολεύει την κατάσταση και η κλειστή μύτη!

Απο κιλά είμαι στα 12-13 παραπάνω απο το φυσιολογικό μου, αλλά νιώθω οτι η τρελή λιγούρα που είχα κάπως έχει περάσει.

Το νινί μας κλωτσάει και επιτέλους έχει πάρει θεσούλα εδώ και 2-3 εβδομάδες, αλλά έχει μια περιτύλιξη στο λαιμουδάκι του που την παρακολουθούμε. Γενικά οι κλωτσιές τουείναι πιο περίεργες απο τις προηγούμενες φορές, μάλλον επειδή έχει μεγαλώσει και δεν μπορεί να κουνηθεί και πάρα πολύ.

Έχω αρχίσει να έχω πονάκια περιόδου και μάλλον σαν συσπάσεις (οχι οτι τις αντιλαμβάνομαι βέβαια), οπότε προετοιμάζεται ο οργανισμός μου για τη μεγάλη ημέρα!

Η βαλιτσούλα του μαιευτηρίου είναι σχεδόν έτοιμη, λείπουν κάποια πραγματάκια της τελευταίας στιγμής, όπως οδοντόβουρτσα και τα σύνεργα βαψίματος μου για να μαι μια όμορφη πρησμένη μαμά χαχα!!

Υπάρχει άγχος για τη γέννα, υπάρχει αγωνία για το διάστημα μετά τον τοκετό και το μωρουλίνι σπίτι αλλά προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι και όλα θα κυλήσουν ομαλά, σημασία έχει το νινί μας ναναι γερό και υγιές. Εξάλλου, τόσα εκατομμύρια γυναίκες έχουν γίνει μανούλες, εγώ θα κολλήσω?

Έχω δει ένα σεμινάριο μητρικού θηλασμού στο youtube που ήταν επιφωτιστικό (https://www.youtube.com/watch?v=m-8OnaVZ-nk) υπάρχουν 6 μέρη αυτού του σεμιναρίου -δεν μπορώ να πω- και αύριο πρώτα ο Θεός, θα πάω στο Μητέρα για σεμινάριο απο τις μαίες που ναι υπεύθυνες για το θηλασμό.

Μαθήματα ανώδυνου τοκετού ήθελα να βρω μέσω ιντερνετ και ιδίως αναπνοές, αλλά στο youtube μόνο διαφήμιση γίνεται και δε δείχνουν τις αναπνοές που είναι πολύ βοηθητικές εάν γεννήσεις φυσιολογικά. Μόνο αυτό το σαιτ βρήκα που τις περιγράφει ναναι καλά:

https://koritsimalama.blogspot.com/2014/03/vol-1.html

Βέβαια αν δε στις δείξουν λαιβ δεν είναι το ίδιο, αλλά τελοσπάντων, από ολότελα καλή και η Παναγιώταινα!

Βαλιτσάκι Μαιευτηρίου και απαιτούμενα έγγραφα

Τι ακριβώς χρειάζεται να έχουμε στο βαλιτσάκι μας και πότε είναι καλό να είναι έτοιμο?

Στο ίντερνετ έχω διαβάσει πολλά άρθρα για το τι πρέπει να περιέχει ένα βαλιτσάκι μαιευτηρίου. Μετά απο ψάξιμο καταλήγω στο δικό μου που πρέπει -σύμφωνα πάντα με τις δικές μου ανάγκες- να περιέχει τα εξής:

ΑΠΟ ΕΓΓΡΑΦΑ:

ταυτότητες και των 2 γονέων
πρωτότυπη ληξιαρχική πράξη γάμου (εντός 6μήνου η έκδοσή της)
πιστοποιητικό οικογενειακής κατάστασης
βιβλιάρια και των 2 γονέων


ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΜΑ:

3-4 νυχτικάκια βολικά για θηλασμό μαζί με ρομπίτσες, σουτιέν θηλασμού και επιθέματα στήθους
εσώρουχα (και μιας χρήσης) και σερβιέτες (αν κ σου δίνουν απο ότι ξέρω)
είδη προσωπικής υγιεινής (οδοντόβουρτσα, οδοντόκρεμα, βαφτικά, ξεβαφτικό, βαμβάκι, νήμα δοντιών, καθαριστικό προσώπου, κρέμες προσώπου, καθρεπτάκι, χτένες, σαπουνάκι- αφρόλουτρο, σφουγγάρι, κοκκαλάκια, σαμπουάν και μαλακτική κρέμα, αποσμητικό, άρωμα)
πετσετούλες (προσώπου και σώματος)
αντισηπτικό χεριών dettol
παντόφλες
φορτιστής κινητού και handsfree
ρούχα για έξοδο απο το μαιευτήριο

ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟΥΛΙΝΙ:

ρουχαλάκια εξόδου (ένα δυο σετάκια)
πορτ μπεμπέ ή καλαθούνα για τη μεταφορά εώς το αμάξι καθώς και
καθισματάκι αυτοκινήτου


Τώρα αναφορικά με το χρονικό διάστημα που πρέπει να τη φτιάξουμε: καλό είναι αρχές όγδοου μήνα να την ετοιμάζουμε σιγά σιγά, Κάποιες μέλλουσες μαμάδες την ετοιμάζουν και νωρίτερα, άλλες και αργότερα.

3ο τρίμηνο!!

Αισίως αρχές Απρίλη μπήκα στο τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης! Δεν μπορώ να το πιστέψω οτι πλησιάζει η στιγμή που θα δούμε απο κοντά αυτό το μικρό πλασματάκι!Με πιάνει και ώρες ώρες άγχος για το πως θα είμαστε μετά, αν θαμαστε καλοί γονείς, αν θα το αγαπήσουμε αρκετά κλπ. Νομίζω ότι είναι λίγο πολύ όλα φυσιολογικά αυτά τα συναισθήματα.

Απο συμπτώματα έχω τα εξής: το μπεμπέ κλωτσάει αρκετά και το βράδυ όταν αλλάζω πλευρό και στη διάρκεια της ημέρας και ιδίως αφότου φάω κάτι.

Η όρεξή μου έχει ανοίξει αρκετά, έχω πάρει απο 7,5-9 κιλά, αναλόγως των ημερών που ζυγίζομαι. Έχω μεγάλη όρεξη για γλυκό μετά το φαγητό αλλά προσπαθώ να μην τρώω γιατί μόνο καλό δεν κάνει. Όλοι μου λένε οτι στο 3ο τρίμηνο θα πάρω αρκετά κιλά και πάντα τα παραπάνω κιλά μόνο καλό δεν κάνουν στο νινί. Βέβαια απο πριν ήμουν αρκετά αδύνατη, δεν έχω θέμα, αλλά και πάλι προσπαθώ να τρώω υγιεινά και όχι βλακείες ώστε και αυτό εκεί μέσα να παίρνει τα θρεπτικά συστατικά του και να μεγαλώνει σωστά!

Κούραση έχω αρκετή ακόμα, σε σημείο που κοιμάμαι πάρα πολλές ώρες χωρίς να κουράζομαι και ιδιαίτερα. Ο σίδηρός μου ανέβηκε αλλά και πάλι είναι κάτω απο το φυσιολογικό. Ίσως η κούραση να οφείλεται εκεί.

Κάποιες φορές εκτός απο το αριστερό μου πόδι μουδιάζουν και τα χέρια μου ή ο καρπός μου.

Κάποιες φορές επίσης ματώνουν τα ούλα μου αλλά σε φυσιολογικά επίπεδα.

Το κουραστικότερο βέβαια είναι οτι λαχανιάζω αν πχ. μιλήσω αρκετή ώρα χωρίς σταματημό ή αν περπατήσω λίγο πιο γρήγορα απο το περπάτημα της κότας 9όπως το αποκαλώ) που κάνω τώρα.

Επίσης, τα βράδια πολλές φορές ή κατά τη διάρκεια της ημέρας θα δυσκολευτώ να αναπνεύσω άνετα, μάλλον το νινί έχει ανέβει αρκετά κοντά στα πνευμόνια μου και με πιέζει. Είναι κουραστικό αλλά τι να κάνουμε.

Η κοιλίτσα μου είναι σαν μπάλα ποδοσφαίρου, στρογγυλή και ψηλά θα έλεγα πολύ, λίγο σαν ψεύτικη αλλά έχει πλάκα!

Στον δε καναπέ δεν μπορώ να βολευτώ με τίποτα. Αν κάθομαι κάθετα, ψιλοπονάω, αν κάθομαι ανάσκελα το ίδιο, αν κάτσω ψιλοξαπλωτή λίγο βολεύομαι. τι να κάνουμε όμως!

Τέλος, απο αυτή την εβδομάδα, νιώθω σαν πιασμένη στα οστά της λεκάνης χαμηλά, στο ηβικό οστό δηλαδή, απο ότι αντιλαμβάνομαι. Σαν να έχω κάνει γυμναστική και ανοίγματα- τεντώματα και να είμαι πιασμένη χαμηλά στα οστά αυτά. Διάβασα οτι το 3ο τρίμηνο ανοίγουν σιγά σιγά τα οστά αυτά γιανα προετοιμαστούν για τον τοκετό. ΦΦ τι άλλο θα ζήσουμε!

Απο μωρουδιακά δεν έχω αγοράσει τίποτα!Περιμένω να τελειώσουμε με το σπίτι κάτι εκκρεμότητες και μετά θα κάτσω να στρωθώ στο τι χρειάζεται και τι δεν έχουν να μου δώσουν οι αδερφές μου.

Το γεγονός οτι δεν έχω ψωνίσει τίποτα με αγχώνει, αλλά όπως λέει και η συνεγκυούλα φίλη μου Άννα, ό,τι άλλο χρειάζεται, θα το πάρουμε και στην πορεία μαζί με τα μπεμπάκια μας αγκαλιά. Τουλάχιστον θέλω να πιστεύω οτι τα βασικά θα τα έχω έτοιμα μέχρι τον Ιούνιο!

Μετά τον πολιτικό γάμο, τι?

Μετά τον πολιτικό γάμο, 2 είναι οι κινήσεις που πρέπει να γίνουν απο το ζευγάρι.

Αφενός, να δηλωθεί ο γάμος στο Ληξιαρχείο του τόπου τέλεσης του γάμου, αφετέρου να δηλωθεί ο γάμος στη ΔΟΥ κάθε έγγαμου.

1) Ξεκινάμε με το πρώτο. Η διαδικασία είναι απλή και χρειάζεται μόνο το δικαιολογητικό-ά που μας έδωσαν κατά την τέλεση του γάμου. Απαιτείται η αυτοπρόσωπη παρουσία του ζευγαριού στο ληξιαρχείο του τόπου τέλεσης, άλλως απαιτείται ένας απο τους δύο νεόνυμφους με την ταυτότητα του άλλου. Για δήλωση του γάμου απο τρίτο πρόσωπο απαιτείται συμβολαιογραφικό έγραφο (τουλάχιστον στο δικό μας Δήμο, από ότι μας είπαν, ρωτήστε για περισσότερες λεπτομέρειες στον εκάστοτε Δήμο).
Εμάς η όλη διαδικασία μας πήρε γύρω στη μια ώρα, γιατί η υπάλληλος έπρεπε να συνδεθεί με το κεντρικό σύστημα του Ληξιαρχείου, κάτι που αργούσε. Η διαδικασία αυτή πρέπει να γίνει εντός 30 ημερών, άλλως υπάρχει πρόστιμο 100 ευρώ, το οποίο αυξάνεται αναλόγως σε περίπτωση παραπάνω καθυστέρησης από μέρους των νεονύμφων.

2) Αναφορικά με το β' σκέλος, ο λογιστής εμένα μου είπε οτι κάθε μέλος πρέπει να απευθυνθεί στη ΔΟΥ του και να δηλώσει τη μεταβολή των στοιχείων του (απο άγαμος σε έγγαμος) στο αντίστοιχο τμήμα του Μητρώου. Πηγαίνοντας όμως ο Θάνος στο δική του ΔΟΥ, του είπαν οτι δε χρειάζεται να πεταχτώ στη δική μου ΔΟΥ και πράγματι μετά απο λίγο καιρό διαπιστώσαμε οτι στο σύστημα GSIS περάστηκε η μεταβολή των στοιχείων μας. Αναφορικά με τους χρόνους, υπήρχε διχογνωμία. Κάποιοι λένε οτι αν δηλωθεί ο γάμος στη ΔΟΥ μετά την πάροδο 1 μήνα, πληρώνεις πρόστιμο 100 ευρώ, ο λογιστής μου όμως μου είπε οτι πλέον δεν επιβάλλουν πρόστιμα σε τέτοιες περιπτώσεις. Σε κάθε περίπτωση κάντε το εντός μήνα για να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο.


3??) Τέλος, πριν τον πολιτικό γάμο, η υπάλληλος του Δήμου, μας είπε οτι καλό θα ήταν να πεταχτούμε σε οποιοδήποτε ΚΕΠ, ώστε να ενημερωθούν τα δημοτολόγια των Δήμων στους οποίους ανήκουμε- γίνεται ενημέρωση μέσα απο το σύστημα αλλά μας είπαν οτι αργεί. Αυτό δεν έχουμε προλάβει να το κάνουμε (δεν ήταν και υποχρεωτικό) αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα το πράξουμε ευθύς αμέσως!