Έχοντας ακούσει διθυραμβικά σχόλια για αυτό το πανέμορφο νησί (και έχοντας προηγουμένως φάει χυλόπιτα με τη μάταιη αναζήτηση καταλύματος στην αρχική μας επιλογή τη Σκιάθο- άλλη ιστορία αυτή..) αποφασίσαμε με το Θάνο να πάμε φέτος Χανιά. Το σκεφτόμασταν και πέρσυ αλλά μας είχαν φανεί ακριβά τα εισιτήρια. Τελικά, βάλε κάτι προσφορές της ΑΝΕΚ, μας βγήκε περίπου όσο να ταξιδεύαμε στις Κυκλάδες, μαζί με το αμάξι και 1 καμπίνα στο γύρνακαι πιο οικονομικά μάλιστα!
Αρχικά σε μεγάλα νησιά και εφόσον καθίσουμε πολλές ημέρες, ο κανόνας είναι να παίρνουμε το αμαξάκι μας. Αυτό κάναμε και στην περίπτωση των Χανίων γιατί ο νομός είναι μεγάλος και δεν μπορείς να τον γυρίσεις καλά χωρίς αυτό.
Ήταν η πρώτη φορά σε διακοπές που δεν είχα προλάβει λόγω τρεξίματος να δω κάτι. μια γενική εικόνα την είχα, περί Μπάλου, Ελαφονησίου αλλά πέραν των βασικών, δεν είχα κάνει την έρευνά μου και ήμουν λίγο απογοητευμένη με τον εαυτό μου. Επίσης το σπαστικό ήταν ότι καθ' όλη τη διαρκεια του 9ήμερου που μείναμε εκεί, έπαιρνα αντιβίωση γιατί είχα ακροαστικά, ενώ είχα και πρόβλημα με το μάτι και έβαζα κολλύριο, δεν βαφόμουν και δεν έκανα βουτιές. Γενικά οι φετινές διακοπές μας ήταν λίγο γκαντεμιασμένες στην αρχή, ενώ μας πήρε 3-4 ημέρες για να χαλαρώσουμε πλήρως.
Και ξεκινάμεεεε:
1η ημέρα
Πειραιάς- Χανιά και φτάσαμε κατά τις 7 το απόγευμα. Βρήκαμε το σπιτάκι μας, μια γκαρσονιερούλα απο Airbnb ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν και πεταχτήκαμε για μια πρώτη βόλτα στο παλιό λιμάνι των Χανίων.
Πάθαμε σοκ απο την πολυκοσμία του! υποτίθεται οτι δεν είχε αρχίσει για τα καλά η τουριστική σεζόν αλλά το λιμάνι ήταν γεμάτο απο ξένους τουρίστες. Πρώτη εντύπωση όμως θετική, πολύ όμορφο το λιμάνι, ιδίως το ηλιοβασίλεμά του!
2η ημέρα
τη δεύτερη ημέρα (1η ολόκληρη επί της ουσίας) για χαλάρωση είπαμε να μην απομακρυνθούμε απο τα Χανιά (όπου μέναμε) και να πεταχτούμε στις κοντινές παραλίες, κάπου ανάμεσα σε Αγία Μαρίνα και Πλατανιά κάτσαμε. Η θάλασσα ήταν μέτρια, όχι τόσο καθαρή, αλλά η παραλία ήταν αμμουδερή και είχε απίστευτο κόσμο στα περισσότερα σημεία της, με ομπρέλες απο τα γειτονικά καταλύματα. στην συντριπτική τους πλειοψηφία (80%) με ξένους τουρίστες. Καλά ήταν για εμάς που ψάχναμε χαλάρωση αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο γενικά.
Γενικά όλη η ακτογραμμή δυτικά των Χανίων μέχρι περίπου τον Πλάτανο, είναι άκρως τουριστική, με τουριστικά καταλύματα και τουριστικά μαγαζιά και εστιατόρια. Δεν ήταν κάτι το αξιόλογο.
3η ημέρα
Αποφασίσαμε να βγούμε απο το καβούκι μας και πήγαμε δυτικά των Χανίων, στην περίφημη παραλία Φαλάσαρνα.
Η απόσταση είναι περίπου μια ώρα από Χανιά, αφού περάσεις το γνωστό Κίσσαμο (Καστέλι αλλιώς). Κοντινή παραλία δεν τη λες αλλά ήταν απο τις πιο όμορφες που είχαμε αντικρύσει!Τεράστια παραλία με κατά τόπους ομπρέλες, οι οποίες όμως ουδόλως μας εμπόδισαν να στήσουμε τη δική μας ομπρελίτσα στην παραλία. Έχει πολλά μπιτς μπαρ για όλα τα γούστα και πολλές εισόδους. Η θάλασσα είχε κρυστάλλινα νερά, τα οποία αν και πολύ κρύα, μας θύμισαν την παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο.
Μετά φάγαμε πολύ καλά, σε ένα ταβερνάκι στη μέση του πουθενά, Βασίλης Κάτσε καλά λεγόταν.
4η
Αυτή τη φορά κινηθήκαμε ανατολικά και προσεγγίσαμε το περίφημο Σεϊτάν Λιμάνι (το λιμάνι του σατανά στα τούρκικα).
Η διαδρομή ήταν περίπου 30-45 λεπτών, άκρως ενδιαφέρουσα, υπό την έννοια οτι όταν πλησιάζαμε στο σημείο εκείνο, ο δρόμος ήταν πολύ στενός και αρκετά επικίνδυνος (ο γκρεμός ήταν δίπλα μας ακριβώς). Χρειάζεται να πας πρωί δεδομένου οτι παρκάρεις πάνω στο δρόμο - ο οποίος είναι στενός όπως ήδη ανέφερα- ενώ περνάει και λεωφορείο απο εκεί!!!Παρόλα αυτά, όταν φτάσαμε υπήρχε ήδη κόσμος εκεί και το τοπίο ήταν απίστευτο, όπως και η θάλασσα!! Πολλοί έκαναν βουτιές απο τους απότομους βράχους, ενώ όταν έφτασε 1 λεωφορείο , είδαμε ξαφνικά μια ορδή τουριστών να παίρνουν το δύσβατο μονοπάτι για την παραλία και φρίξαμε!Το μονοπάτι για να προσεγγίσεις την παραλία, δεν είναι εύκολο, περίπου 15 λεπτά , με ορισμένα σημεία λίγο επικίνδυνα αλλά βατά. Το κατέβασμα μας θύμισε την παραλία Τσιγκράδο στη Μήλο- εάν θυμάμαι καλά, πάνε τόσα χρόνια!
Το απογευματάκι, γυρνώντας από Σεϊτάν λιμάνι, μας είχε προτείνει κρητικός να κάνουμε μπανάκι στην κοντινή παραλία Λουτράκι. Εκεί υπήρχαν σχεδόν αποκλειστικά ντόπιοι, ή τουλάχιστον έλληνες τουρίστες, ενώ είχε ενα πολύ ωραίο μπαράκι δεξιά της παραλίας που είχε πολύ νεαρόκοσμο. Η παραλία δεν ήταν μεγάλη, αλλά ηταν αμμουδερή και η θάλασσα καθαρή, αλλά όχι κάτι να ξετρελαθείς.
5η
Ήρθε η ώρα και για εμάς να πραγματοποιήσουμε τη μακρινότερη διαδρομή μας με το αμάξι, να πάμε στο Ελαφονήσι! Το Ελαφονήσι, βρίσκεται νοτιοδυτικά των Χανιών, σχεδόν βλέπει το λυβικό πέλαγος, ενώ είναι απο τα γνωστότερα αξιοθέατα του Ν. Χανίων.
Δεν είναι κοντά στα Χανιά,η απόσταση περίπου ήταν 1.30 ώρα από εκεί, αλλά περνάς από όμορφα ζωντανά χωριά, με ανεπτυγμένο τον τουρισμό (αλλά όχι σε αηδιαστικό βαθμό), ενώ έχει και 1 σημείο που περνάς απο 1 τούνελ δίπλα απο ένα φαράγγι το οποίο είναι μαγευτικό!!
Το Ελαφονήσι, στην ουσία είναι 1 νησί το οποίο συνδέεται με μια λωρίδα γης με τη στεριά και το τοπίο ήταν μαγευτικό. Αμμουδερή παραλία, με τρίμματα κοχυλιών που ροδοκοκκινίζουν την ψιλή άμμο και την κάνουν ξεχωριστή!
Αυτό που μας χάλασε ήταν ο απίστευτος κόσμος που υπήρχε, σε 2- 3 σημεία υπήρχαν και ξαπλώστρες, ενώ η θάλασσα είναι αρκετά ρηχή. Υπάρχουν και καντίνες για όποιον ενδιαφέρεται. Παρόλα αυτά, θα ήταν κρίμα να μην επισκεφθούμε αυτο το ειδυλλιακό μέρος, ενώ περπατήσαμε και λίγο μέσα στο νησάκι που τα πράγματα ήταν σαφώς πιο ήρεμα απο άποψη κόσμου. Δεν κάτσαμε πάρα πολύ γιατί είχε ενα αεράκι που σου ΄σπαγε τα νεύρα, ενώ ριπές ανέμου σου πέταγαν την άμμο πάνω σου, αλλά φάγαμε πάρα πολύ καλά και οικονομικά στο ταβερνάκι Ηλιοβασίλεμα.
Μας είχαν πει οτι πολύ καλή παραλία κοντά στο Ελαφονήσι ήταν και το Κεδρόδασος, οπότε αφού είμασταν εκεί πεταχτήκαμε μετά το φαγητό για απογευματινό μπανάκι. Αφήνεις το αμάξι σε ένα σημείο και μετά το κόβεις με τα πόδια 10-15 λεπτά το πολύ. Η διαδρομή δεν ήταν δύσκολη αλλά τα πόδια μου απο την εμπειρία του Σεϊτάν Λιμανιού είχαν πιαστεί και πήγαινα σαν γιαγιά και γκρίνιαζα. Παρόλα αυτά όταν φτάσαμε αντικρύσαμε κάτι μοναδικό, ιδανικό για ελεύθερο κάμπινγκ: σωροί απο κέδρους, ξεραμένους και μη, διάσπαρτους στην ψιλή άμμο στην οποία είχαν φυτρώσει αντί για το χώμα.
Η θάλασσα ήταν πανέμορφη, γαλάζια νερά καθαρότατα, τεράστια αμμουδιά με ψιλή άμμο, αρκετά σημεία ψηλά για σκιά (για μεσημέρι) ενώ υπήρχε πολύ λίγος κόσμος (κάποιοι έκαναν γυμνισμό και ελεύθερο καμπινγκ).
6η
Είπαμε να ξεκουραστούμε λίγουλάκι και αποφασίσαμε να πεταχτούμε μεν κοντά, προς Αγία Μαρίνα πλευρά, αλλά όχι στο σημείο της 1ης ημέρας που γινόταν χαμός. Οπότε περάσαμε τον Πλατανιά και προς το τέλος του Πλατανιά στρίψαμε τυχαία σε 1 χωματόδρομο και καθίσαμε εκεί. Δεν υπήρχε καθόλου κόσμος (2-3 ομπρέλες σε μεγάλη απόσταση), ενώ τυχαία είχε τις εκβολές του εκεί 1 ποταμάκι, που έκανε το τοπίο ιδιαίτερο! Υπήρχαν γλάροι που λιάζονταν και δροσίζονταν στο ποταμάκι, ενώ όταν βουτήξαμε το ποδαράκια μας στο νερό του ποταμιού η θερμοκρασία ήταν ... πάγος! Παρόλα αυτά η θάλασσα ήταν νορμάλ σε θερμοκρασία. Τίμια επιλογή, μας άρεσε η χαλάρωση και το όμορφο τοπίο που εντελώς τυχαία βρήκαμε αλλά καταευχαριστηθήκαμε!
7η
Ώρα για τον εξωτικό Μπάλο! Σε άλλη ανάρτηση θα γράψω για τους τρόπους μετάβασης σε αυτή την μοναδική λιμνοθάλασσα, η οποία βρίσκεται στην άκρη του κόλπου του Κισσάμου, ενώ με αμάξι η απόσταση περίπου είναι 1 ώρα και κάτι απο Χανιά (πάντα) βορειοδυτικά. Η διαδρομή με τα πόδια ήταν πολύ δύσκολη και κουραστική αλλά το τοπίο απο ψηλά μας δικαίωσε!Μοναδικό, υπέροχο, φανταστικό, εξωπραγματικό!
Από ψηλά πάντα. Γιατί αφού κατέβεις, περπατάς στη λιμνοθάλασσα, τη ρηχή στα αριστερά σου και την πιο βαθιά (αλλά και πάλι σχετικά ρηχή) στα δεξιά σου. Και εδώ υπάρχουν ξαπλώστρες σε ορισμένα σημεία (ναι ναι το είδαμε και αυτό!) και καντίνα του Δήμου, ενώ πληρώνεις σαν ανταποδοτικό τέλος στον Δήμο Κισσάμου 1 ευρώ το άτομο για τη διατήρηση του τοπίου. Η θάλασσα και εδώ δε μας ξετρέλανε, υπό την έννοια οτι τα νερά ήταν αρκετά ρηχά, αλλά το νερό ήταν πεντακάθαρο, καταγάλανο. Είναι μοναδικό το θέαμα απλώς έχεις και το ανέβασμα μετά που είναι κουραστικό και λίγο ξενέρωσα εκ των προτέρων.
Μετά στη γειτονική περιοχή Καλύβιανη φάγαμε καλό φαγάκι στη ταβέρνα Γραμπούσα.
Για ξεδίψασμα, αφού ήμασταν δίπλα στον Κίσσαμο, ξαναπήγαμε για απογευματινή βουτίτσα στα Φαλάσαρνα και το τερματίσαμε!
8η
Η επόμενη ημέρα, ειχε χαλάρωση, οπότε περίπου μετά απο 1/2 -3/4 της ώρας φτάσαμε στις Καλύβες, ανατολικά των Χανίων. Απο τις φωτογραφίες η παραλία φαινόταν όμορφη, απο κοντά δεν έλεγε κάτι το ιδιαίτερο, ενώ σταματήσαμε στην αρχή αυτής, στηΚυανή Ακτή. Εκεί είχε τις εκβολές του εντελώς τυχαία και πάλι, 1 ποταμάκι, του οποίου τα νερά ήταν παγωμένα, αλλά σε αυτό δεν δώσαμε σημασία. Όμως, μπαίνοντας στη θάλασσα, μείναμε και κυριολεκτικά και μεταφορικά παγάκι! Τα νερά ήταν σε ορισμένα σημεία ζεστά (λόγω καλοκαιριού) και σε ορισμένα σημεία παγάκι (από το νερό του ποταμιού) και αναμιγνύονταν μεταξύ τους δημιουργώντας εκρηκτικό συνδυασμό! Ήταν περίεργη η αίσθηση τη μια να παγώνεις την άλλη να ζεσταίνεσαι, δε μας είχε ξανατύχει κα΄τι παρόμοιο, με νερά που θόλωναν απο τη διαφορά θερμοκρασίας, αλλά ενώ είχε πλάκα εγώ λόγω της αντιβίωσης που έπαιρνα το φοβήθηκα και βγήκαμε άρον άρον!
9η
Η ημέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στο Αννιώ μας και το Θοδωρή τους ρεθυμνιώτες φίλους μας! Αποφασίσαμε να μοιραστούμε την απόσταση και αυτή τη φορά πήγαμε εντελώς νότια, σε μια παρλαία δίπλα ακριβώς απο τα περιβόητα Σφακιά, τον Ίλιγγα.
Απόσταση απο Χανιά 1 ώρα και κάτι περίπου, με αρκετές στροφές και ορεινό τοπίο.
Η παραλία σχετικά μικρή, με βότσαλο, βαθιά νερά και το πιο ωραίο, με τεράστιες σπηλιές στην αριστερή της πλευρά, σπηλιές που παρείχαν τη σκιά τους στους λουόμενους, που σε ορισμένα σημεία ήταν πολύ ψηλές, σπηλιές που συνεχίζονταν και μετά το τέλος της παραλίας, με πρόσβαση μόνο μέσω θαλάσσης!! Απίστευτο τοπίο, ιδίως όταν το κοίταζες μέσα απο τη θάλασσα κολυμπώντας!
Περάσαμε πολύ όμορφα!
¨οσο για τα Σφακιά, των φουσκωτών το κάγκελο!Χαμός απο φουσκωτά, διότι, όπως ενημερωθήκαμε, τριγύρω υπάρχουν πολλές όμορφες παραλίες με πρόσβαση μόνο με πλοιάριο. Τα Σφακιά σαν μέρος δεν έλεγαν κάτι, εντελώς τουριστικό μέρος, χωρίς μόνιμο πληθυσμό, απορώ πως και είναι τόσο ξακουστά!
10η ημέρα
Και φτάνει δυστυχώς η τελευταία μερούλα μας στην Κρήτη, ημέρα όπου όπου και αν βρισκόμαστε μια μικρή μελαγχολία μας πιάνει και δεν θέλουμε να ξεκολλήσουμε από όποιο σημείο της γης και αν βρισκόμαστε! αφού κάναμε τσεκ άουτ, πήγαμε σε μια παραλία προς Σούδα πλευρά, δίπλα ακριβώς απο το Λουτράκι, ανατολικά των Χανίων. το Μαράθι. Υπάρχουν 2 παραλίες αμμουδερές σε αυτό το σημείο με ξαπλώστρες φυσικά αλλά και λίγο χώρο για ελεύθερη ξάπλα. Εκεί αράξαμε και εμείς και απολαύσαμε το τελευταίο μας μπανάκι στα Χανιά. Καλή παραλία, καλή θάλασσα.
Φάγαμε σε ένα τίμιο ταβερνάκι, ακριβώς πάνω απο την παραλία, στον Πατρελαντώνη, ενώ μετά πεταχτήκαμε για γλυκάκι στην περιβόητη Κουκουβάγια, στα ψηλά σημεία της πόλης των Χανίων.
Πρώτα όμως επισκεφθήκαμε τους τάφους των Βενιζέλων, που βρίσκονται δίπλα ακριβώς στην Κουκουβάγια. Υπέροχος "λόφος", θέα στο πιάτο της πόλης των Χανίων
, ενώ διαβάζεις την επιγραφή στον τάφο του Ελ. Βενιζελου και συγκινείσαι και νιώθεις ταυτόχρονα περήφανος για τον σπουδαίο αυτόν πολιτικό.
Η Κουκουβάγια, έστω και για καφέ, αξίζει επίσκεψης, αφού η θέα απο εκεί είναι εκπληκτική.
Για ζέσταμα, μετά απο το γλυκάκι μας, είδαμε οτι κοντά στην περιοχή Χαλέπα, βρισκόταν το Μουσείο- Οικία του Ε. Βενιζέλου και μετά απο δική μου προτροπή έπεισα και το Θάνο να το επισκεφθούμε, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του. Η γενική είσοδος κοστίζει μόλις 4 ευρώ, ενώ είναι το σπίτι όπου αρκετά χρόνια της παιδικής και ώριμης ηλικίας του έζησε ο ίδιος. Στο Μουσείο έχει γίνει απίστευτη δουλειά, έχουν ως εκθέματα απίστευτα προσωπικά αντικείμενά του, απο τα γυαλιά του,
τις πένες που υπέγραψε τις Συνθήκες Σεβρών και Λωζάνης, έως και το αμάξωμα, στο οποίο επέβαινε ο ίδιος και δέχτηκε δολοφονική επίθεση. Το σπίτι είναι τρίπατο, γίνεται μια μικρή ξενάγηση απο νέα παιδιά στο ισόγειο του σπιτιού, ενώ στους άλλους 2 ορόφους περιηγείσαι μόνος άνετα. Στο δε τελευταίο όροφο, υπάρχει διαδραστικός χώρος για παιδιά. Απίστευτη εμπειρία, μέχρι και ο Θάνος το απόλαυσε και τράβαγε πολλές φωτογραφίες. Θεωρώ οτι κάθε νεοέλληνας πρέπει να επισκεφθεί αυτό το Μουσείο, μαθαίνοντας ταυτόχρονα και λίγο απο την ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδος.
Συνολική εμπειρία:
Παρόλο που δεν είχαμε οργανώσει τίποτα απο πριν, περάσαμε πάρα πολύ καλά, αν εξαιρέσεις την αντιβίωση και τα κολλύρια που έπαιρνα.
Χρειάζεται οπωσδήποτε αμάξι, εμείς κάναμε 900 χλμ. και δεν επισκεφτήκαμε μέρη όπως η Παλαιόχωρα στα νότια της Κρήτης.
Δεν ξεκουραστήκαμε εντελώς, δεν σαπίσαμε πλήρως, γιατι κάναμε πολλά χιλιόμετρα, αλλά άξιζε τον κόπο.
Η Κρήτη, τα φαγητά της, οι φιλόξενοι- με την πραγματική του όρου έννοια- άνθρωποί της, τα εξαιρετικά φαγητά τη, μας ενθουσίασαν!!
