Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε το ράλλυ Ακρόπολις είχε τη τιμητική του! Όπως κάθε χρόνο, άπό το 2007 και μετά, έτσι και φέτος πήραμε σβάρνα τα βουνά και τις βουνοπλαγιές, τρανταχτήκαμε αρκετά, χορτάσαμε σκόνη και λάσπη αλλά και κρύο αυτή τη μοναδική για τα χρονικά φορά!
Το ράλλυ Ακρόπολις συνήθως διεξάγεται τέλος Μαΐου με αρχές Ιουνίου αλλά αυτο το σαββατοκύριακο μόνο εκπλήξεις μας προσέφερε από άποψη καιρού!
Σάββατο 1η Ιουνίου 2013
Το Σάββατο σηκωθήκαμε χαράματα και είπαμε για αλλαγή να πάμε στην ειδική διαδρομή με την ονομασία "Γυμνό" κοντά στη Νεμέα. Ωραία η ειδική διαδρομή αλλά η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε εκεί αν και πολύ όμορφη -για άλλες μορφές δραστηριότητας βλέπε πεζοπορία- ήταν απίστευτα κουραστική και ατελείωτη. Ο δρόμος κακοτράχαλος, περίπου 15 χιλιόμετρα, στροφές μεγάλες και απότομες και μια ζαλάδα από το πολύ ...τράνταγμα! το κερασάκι στη τούρτα? καθυστερήσαμε λόγω μεγάλης χωμάτινης πορείας και όταν φτάσαμε στο βουνό είχε απίστευτο κρύο και πολλή συννεφιά! Η οποία μετατράπηκε σε βροχή μετά από λίγο!......
Τουλάχιστον στην επιστροφή και όντας πιο χαλαροί απολαύσαμε τη διαδρομή.
Η 2η ειδική που είχε το πρόγραμμα του Σαββάτου ήταν πιο κοντινή: στην ορεινή Κορινθία. Είχαμε κανονίσει και ήμασταν και μεγάλη παρέα και είχε πολύ περισσότερο χαβαλέ!
Κυριακή 2 Ιουνίου 2013
Τη Κυριακή ήμασταν κουρασμένοι αρκετά, παρόλα αυτά δε πτοηθήκαμε και πήγαμε στη μεσημεριανή ειδική, τη κοντινότερη στο Λουτράκι, τη βάση μας. Ευτυχώς ο καιρός ήταν γλυκός και σε προϊδέαζε για το τι θα ακολουθούσε. Φτάσαμε νωρίς νωρίς και κάναμε και μια βόλτα με την ησυχία μας στη διαδρομή της ειδικής διαδρομής. Είδαμε και το τρακαρισμένο αμάξι που ξέφυγε της πορείας του και χτύπησε -ευτυχώς όχι σοβαρά - ένα θεατή.
Εντύπωση κάθε φορά μου προκαλεί το πόσοι φέρνουν τα μικρά παιδάκια τους στον αγώνα και -κατά την άποψη μου- πολύ καλά κάνουν. Αν τα μέτρα ασφάλειας λαμβάνονται σωστά, εάν κάθεσαι μακριά απο τη πίστα και όχι σε επικίνδυνα σημεία, έχεις απειροελάχιστες πιθανότητες να πάθεις κάτι, ενώ η απόλαυση ενός τέτοιου αγώνα, η ταχύτητα, η σκόνη που σηκώνει, η άκαυστη βενζίνη που μυρίζει, το καλοκαιρινό ξερό τοπίο, τα σκασίδια από την εξάτμιση, το όλο γενικότερα σκηνικό αλλά και οι 2 κουβέντες που θα πεις με τον άσχετο- αλλά μέσα στο κλίμα- διπλανό σου είναι όσα αξίζουν απο αυτόν τον αγώνα.
Εις το επανειδείν και του χρόνου λοιπόν!
Υ.Γ. δυστυχώς φέτος χάσαμε και τον Loeb και δε τον απολαύσαμε επί του τιμονιού!
Το ράλλυ Ακρόπολις συνήθως διεξάγεται τέλος Μαΐου με αρχές Ιουνίου αλλά αυτο το σαββατοκύριακο μόνο εκπλήξεις μας προσέφερε από άποψη καιρού!
Σάββατο 1η Ιουνίου 2013
Το Σάββατο σηκωθήκαμε χαράματα και είπαμε για αλλαγή να πάμε στην ειδική διαδρομή με την ονομασία "Γυμνό" κοντά στη Νεμέα. Ωραία η ειδική διαδρομή αλλά η διαδρομή μέχρι να φτάσουμε εκεί αν και πολύ όμορφη -για άλλες μορφές δραστηριότητας βλέπε πεζοπορία- ήταν απίστευτα κουραστική και ατελείωτη. Ο δρόμος κακοτράχαλος, περίπου 15 χιλιόμετρα, στροφές μεγάλες και απότομες και μια ζαλάδα από το πολύ ...τράνταγμα! το κερασάκι στη τούρτα? καθυστερήσαμε λόγω μεγάλης χωμάτινης πορείας και όταν φτάσαμε στο βουνό είχε απίστευτο κρύο και πολλή συννεφιά! Η οποία μετατράπηκε σε βροχή μετά από λίγο!......
Τουλάχιστον στην επιστροφή και όντας πιο χαλαροί απολαύσαμε τη διαδρομή.
Η 2η ειδική που είχε το πρόγραμμα του Σαββάτου ήταν πιο κοντινή: στην ορεινή Κορινθία. Είχαμε κανονίσει και ήμασταν και μεγάλη παρέα και είχε πολύ περισσότερο χαβαλέ!
Κυριακή 2 Ιουνίου 2013
Τη Κυριακή ήμασταν κουρασμένοι αρκετά, παρόλα αυτά δε πτοηθήκαμε και πήγαμε στη μεσημεριανή ειδική, τη κοντινότερη στο Λουτράκι, τη βάση μας. Ευτυχώς ο καιρός ήταν γλυκός και σε προϊδέαζε για το τι θα ακολουθούσε. Φτάσαμε νωρίς νωρίς και κάναμε και μια βόλτα με την ησυχία μας στη διαδρομή της ειδικής διαδρομής. Είδαμε και το τρακαρισμένο αμάξι που ξέφυγε της πορείας του και χτύπησε -ευτυχώς όχι σοβαρά - ένα θεατή.
Εντύπωση κάθε φορά μου προκαλεί το πόσοι φέρνουν τα μικρά παιδάκια τους στον αγώνα και -κατά την άποψη μου- πολύ καλά κάνουν. Αν τα μέτρα ασφάλειας λαμβάνονται σωστά, εάν κάθεσαι μακριά απο τη πίστα και όχι σε επικίνδυνα σημεία, έχεις απειροελάχιστες πιθανότητες να πάθεις κάτι, ενώ η απόλαυση ενός τέτοιου αγώνα, η ταχύτητα, η σκόνη που σηκώνει, η άκαυστη βενζίνη που μυρίζει, το καλοκαιρινό ξερό τοπίο, τα σκασίδια από την εξάτμιση, το όλο γενικότερα σκηνικό αλλά και οι 2 κουβέντες που θα πεις με τον άσχετο- αλλά μέσα στο κλίμα- διπλανό σου είναι όσα αξίζουν απο αυτόν τον αγώνα.
Εις το επανειδείν και του χρόνου λοιπόν!
Υ.Γ. δυστυχώς φέτος χάσαμε και τον Loeb και δε τον απολαύσαμε επί του τιμονιού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου